دیدگاه روایات اسلامی نسبت به برخورد با اسیران جنگی چیست؟

در مورد مهربانی با اسیران جنگی و رعایت اصول انسانی در مورد آنها روایات فراوانی از پیشوایان اسلام نقل شده است که عظمت تعلیمات اسلام را در این زمنیه نشان می دهد 1ـ در حدیثی از امیرمؤمنان علی(ع) می خوانیم هنگامی که عبدالرحمن بن ملجم، با شمشیر بر سر مبارک آن حضرت زد، و او را اسیر کردند، به حسن و حسین(ع) فرمود: «اِحْبِسُوا هذَا الاَسیرَ، وَاَطْعِمُوهُ وَ اسْقُوهُ وَ اَحْسِنُوا اِسارَةُ؛ (مستدرک الوسائل 2/257) این اسیر را حبس کنید، غذا و آب به او بدهید و در اسارت با او خوشرفتاری کنید».2ـ در حدیث دیگری از همان حضرت(ع) می خوانیم که فرمود: «اِطْعامُ الْاَسیرِ وَ الْاِحْسانُ اِلَیْهِ حَقّ واجِِبِ وَ اِنْ قَتَلَتَةُ مِنَ الْغَدِ؛ (وسائل 11/69) اطعام اسیر و نیکی به او حق واجبی است، هر چند مستحق قتل باشد و بخواهی او را به قتل برسانی». (مانند ابن ملجم)
این حکم شامل همه اسیران اعم از مؤمن و کافر می شود، لذا در حدیث دیگری از امام صادق(ع) این حکم با صراحت آمده است: «اِطْعام الاَسیرِ حَق عَلَی مَنْ اَسَرَهُ وَ اِنْ کانَ یُرادُ مِنْ الْغَدِ قَتْلُهُ فَاِنَّهُ یَنْبَغی اَنْ یُطْعَمَ وَ یُسْقی وَ یُرْفَقَ بِهِ کافِراً کانَ اَوْ غَیْرَهُ؛ (وسائل 11/68) غذا دادن اسیر، حق و مسلّم است بر کسی که او را در اسارت دارد، هرچند بخواهد او را روز بعد به قتل برساند، در اینجا نیز سزاوار است که غذا و طعام به او بدهند و با او مدارا کنند، کافر باشد یا غیر کافر».
پیام قرآن ج 10، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران