از مواردی که شریعت اسلام شدیداً روی آن تأکید می کند. رعایت آبروی مسلمانان است. که با شعار لا تَجَسَّسُوا[1] و حرمت غیبت، پاسداری از حرمت و آبروی اشخاص را بر همگان ضروری می داند و یکی از کامل ترین جلوه های امانتداری را امانت در اسرار معین کرده است. به همین جهت پیشوایان معصوم (علیهم السلام) در این زمینه نهایت تلاش خود را به عمل می آوردند.

امام صادق (ع) در تفسیر این آیه فرمود: پیامبر خدا (ص) به مسلمانان سفارش کرده است که لغزش ها و خطاهای مؤمنین را جستجو نکنید، چرا که هر کس به دنبال فاش کردن خطاهای دیگران باشد خداوند متعال لغزش های وی را فاش کرده و او را رسوا می کند. گر چه در مخفی ترین جاها مرتکب شده باشد.[2]

مردی نزد علی (ع) آمده و اظهار داشت: یا امیرالمؤمنین! مردی زناکارم مرا از این گناه ننگین پاک گردان! علی (ع) از او روی برگردانیده و گفت: فعلًا بنشین! آن گاه خطاب به حاضرین جلسه فرمود: اگر یکی از شماها کار زشتی مرتکب شدید می توانید آن را پنهان سازید! [و پیش خدا توبه کنید.] مرد دوباره برخاست و گفت:

یا علی! من زنا کرده ام، مرا پاک گردان! علی (ع) پرسید: چه عاملی موجب شده است که به گناه خود اقرار نمائی؟! گفت: طهارت و پاکی. فرمود: چه طهارت و پاکی بهتر از توبه است. آن گاه امام (ع) دوباره به گفتگوی با اطرافیان پرداخت. مرد گناهکار برای بار سوم برخاسته و به گناه خود اقرار نمود. علی (ع) فرمود: ای مرد! آیا از قرآن چیزی می دانی؟

– آری

– بخوان!

آن مرد شروع به قرائت قرآن نمود.

– آیا مسائل نماز و روزه ات را می دانی؟

– بلی.

– آیا بیماری جسمی و روحی در خود مشاهده می کنی؟

– نه خیر!

– حالا برو تا در غیاب تو تحقیق شود، اگر هم نیامدی با تو کاری ندارم.

از حالات او پرسیدند، معلوم شد که شخص سالمی است.

مرد باز هم برگشت و گفت: زنا کرده ام مرا پاک گردان. علی (ع) فرمود: اگر هم نیامده بودی با تو کاری نداشتم، ولی اکنون حکم خدا در مورد تو ثابت شد. آن گاه علی (ع) به حاضرین فرمود: فردا برای سنگسار کردن آن مرد گنهکار حاضر شوید، و سر و صورت خود را طوری بپیچید که شناخته نشوید و در تاریکی پیش از صبح بیایید، زیرا ما مسلمانان به صورت فرد سنگسار شده نگاه نمی کنیم. پیش از صبح روز بعد مردم گرد آمدند. علی (ع) با صدای رسا به مردم اعلان نمود:

«هر کس حقی از حقوق خدا بر ذمّه دارد نباید این جا حاضر شود. زیرا هر کس که حقی بر او باشد نمی تواند از دیگری حق خواهی کند.»

از شنیدن این سخن عده زیادی متفرق شدند اول علی (ع) خود شخصاً چهار سنگ به سوی او پرتاب نمود سپس مردم او را سنگسار کردند.[3]

پی نوشت ها:
[1] حجرات/ 12.
[2] تفسیر صافى، ج 5، ص 53.
[3] قضاوت‏هاى حضرت امیرالمؤمنین(ع)، ص 86.

منبع: حوزه نت