منظور از حس خداجویی، همان گرایش فطری و درونی انسان به خدای متعال است. این حسّ یک ندای باطنی است و محرّکی جز فطرت ندارد.
وجود حس توجه به خدا در انسان، بدون تعلیم و آموزش، نشانه فطری بودن آن است. البته این حس فطری نیز بسان سایر احساسات انسان در شرایط خاصی بیدار می شود.
برای تقویت حس خداجویی باید موانعی همچون گرایش های پست، غرایز حیوانی و اشتغالات روزمره که انسان را از شناخت خدای متعال باز می دارد، را بر طرف کرد. همچنین عمل کردن به دستورات شرع، الهام گرفتن از آیات کریمه قرآن، بیانات انبیاء و اولیاء و پیشوایان دین به ما کمک می کند تا این حس هر چه بیشتر تقویت شده و ایمانمان محکم شود.