بدون شک در نزد یک فرد شیعه بررسی و قضاوت در مورد درستی و یا نادرستی روایات باید بر اساس معیارهای مورد قبول آنها باشد نه هر معیار و میزانی . در نزد علمای شیعه قبول کردن و یا رد یک حدیث بر اساس میل و سلیقه و دوستی و دشمنی و امثال این امور نیست بلکه موازین روشن و استواری دارد که برای اهش کاملا روشن و واضح است و در این باره کتاب هابی متعدد و مفصلی نوشته شده است . اگر روایتی که از نظر سلسله سند و روایان آن بی اشکال باشد و مضمون و مفاد آن با قرآن واصول قطعی و مسلم ما منافاتی نداشته باشد مورد پذیرش و قبول است و معتبر شمرده می شود .
طبعا روایات اهل سنت اگر راویان آن از نظر ما موثق باشند و یا روایت را از زبان یکی از امامان شیعه نقل کرده باشند و با اصول اعتقادی ما در تعارض و تضاد نباشد و سباخته و پرداخته حهل وعناد و دشمنی نباشد و از نظر سند و معیارهای معتبر علم رجال وعلم درایه در نزد شیعه قابل قبول باشد و یا مطلبی که از نظر تاریخی مورد توافق بوده و مسلم و قطعی است در آن نقل شده باشد مورد قبول شیعه خواهد بود . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 3/100111467)
طبعا روایات اهل سنت اگر راویان آن از نظر ما موثق باشند و یا روایت را از زبان یکی از امامان شیعه نقل کرده باشند و با اصول اعتقادی ما در تعارض و تضاد نباشد و سباخته و پرداخته حهل وعناد و دشمنی نباشد و از نظر سند و معیارهای معتبر علم رجال وعلم درایه در نزد شیعه قابل قبول باشد و یا مطلبی که از نظر تاریخی مورد توافق بوده و مسلم و قطعی است در آن نقل شده باشد مورد قبول شیعه خواهد بود . (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 3/100111467)