کم حرفی مادامی که در کنترل شما باشد خصوصیت بدی نیست. شاید بخواهید برای پیدا کردن دوست یا مشارکت بهتر در موقعیت‌های اجتماعی کم حرفی را کنار بگذارید. در هر حال اگر این خصوصیت مانعی بر سر رسیدن به خواسته‌هایتان است برای درمان کم حرفی با این نوشته همراه شوید. با تمرین‌های کاربردی، صرف وقت و روبه‌رو شدن با ترس‌هایتان می‌توانید به روشی تازه در جمع ظاهر شوید. آماده باشید که قرار است از کنج آسایش همیشگی‌تان بیرون بیایید.

در اینجا چهار روش درمان کم حرفی را با هم مرور می‌کنیم:

حرف زدن با آدم‌های جدید

چند عبارت برای آغاز مکالمه‌ در ذهن داشته باشید

باز کردن سر صحبت با آدمی که نمی‌شناسید می‌تواند دشوار باشد. اما اگر برای این کار آماده شوید کمتر احساس ناشی‌گری می‌کنید. پیش از شرکت در دورهمی‌ها چند عبارت برای شروع مکالمه پیدا کنید تا حرفی برای گفتن داشته باشید.

اگر به مهمانی می‌روید می‌توانید بگویید: «غذا واقعا عالی بود. فلان غذا را امتحان کردید؟» یا «با فلانی چطور آشنا شدید؟»

می‌توانید از کسی تعریف کنید. «عاشق لباست شدم. از کجا خریدی‌اش؟»

اگر جایی می‌روید که با آدم‌های آنجا اشتراکاتی دارید درباره‌ی آن اشتراکات حرفی بزنید و بعد سوال بپرسید. مثلا بگویید: «من عاشق بازی‌های ویدیویی‌ام. بازی مورد علاقه‌ی تو چیست؟»

آنچه قرار است بگویید را تمرین کنید

آنچه قرار است بگویید را روی کاغذ بنویسید و روبه‌روی آینه با صدای رسا آن را با خودتان تمرین کنید. این کار باعث می‌شود در حین مکالمه جملات را طبیعی‌تر ادا کنید. حتی وقتی تمرین کرده باشید هم ممکن است مکالمه طبق برنامه‌ی شما پیش نرود؛ اما اشکالی ندارد.

زمانی که تمرین کرده باشید می‌توانید در موقعیت‌های واقعی بر اساس تجربیات‌تان در این جملات تغییراتی بدهید.

تمرین شما باید متناسب با چالشی باشد که با آن مواجه هستید. اگر به دانشگاه می‌روید تمرین مکالمه‌ می‌تواند روی موضوعات درسی، تهیه‌ی جزوه یا آزمون و پروژه‌ی پیش‌رو متمرکز باشد. اگر قرار است به مهمانی بروید مکالمه‌ی تمرینی شما می‌تواند روی سرگرمی‌های مهمانی، تعریف از دیگران و غذایی باشد که در مهمانی سرو شده است.

روی فرد مقابل تمرکز کنید

اگر آدم خجالتی‌ای باشید احتمالا در برخورد با دیگران بیشتر روی خودتان متمرکزید. ممکن است به این فکر کنید که آنها درباره‌ی شما چه فکری می‌کنند یا بعد از این باید چه بگویید. به جای فکر درباره‌ی خودتان و احساس‌تان روی صحبت‌های فرد مقابل تمرکز کنید. ببینید آنها چه می‌گویند یا دور و برتان چه اتفاقاتی در جریان است.

تمرین برای تبدیل شدن به یک شنونده‌ی خوب به شما کمک می‌کند روی حرف‌های دیگران تمرکز کنید. تماس چشمی را از دست ندهید، هر از گاهی سرتان را به نشانه‌ی تأیید تکان بدهید و لبخند به لب داشته باشید؛

علاوه بر این می‌توانید حین مکالمه از عبارت‌هایی مثل «بله»، «متوجه‌ام»، «اوهوم» یا «هممممم» استفاده کنید؛

به رفتار، لحن صدا، زبان بدن، حالت و حرکات صورت افراد دقت کنید و ببینید با دیگران چطور ارتباط برقرار می‌کنند. با همدلی سعی کنید خودتان را جای آنها بگذارید و آنچه می‌گویند را تجربه کنید. این کار همچنین کمک می‌کند در مکالمه حضور داشته باشید و متناسب با آن پاسخ بدهید.

در مکالمه‌های گروهی اندکی مشارکت کنید

نظاره‌گر مکالمه‌ی دیگران بودن و دخیل نشدن در آن، کار ساده‌ای است. شرکت در یک مکالمه‌ی گروهی به ویژه زمانی دشوار می‌شود که افراد دخیل یکدیگر را می‌شناسند و شما فردی خارج از گروه هستید. اگر در چنین شرایطی هستید سعی کنید با عبارت‌های کوتاهی در مکالمه حضور داشته باشید:

«درسته، موافقم.»

«دیوانه‌کننده است.»

«من هم این را شنیده‌ام.»

زمانی که سایرین می‌خندند به جای ساکت بودن شما هم بخندید.

این عبارت‌های کوتاه شما را آماده می‌کند تا اگر احساس راحتی بیشتری کردید بیشتر حرف بزنید.

سؤالات بازپاسخ بپرسید

سؤالات بازپاسخ آنهایی هستند که به پاسخی بیش از یک بله یا خیر احتیاح دارند. این نوع سؤالات مکالمه را زنده نگه می‌دارند و به شما امکان می‌دهند که فرد مقابل را بشناسید. بیشتر آدم‌ها از حرف زدن درباره‌ی خودشان استقبال می‌کنند. بنابراین این سؤالات بار را از دوش شما برمی‌دارند.

برای مثال به جای اینکه بپرسید: «آیا حیوان خانگی دارید؟» بگویید: «به چه حیواناتی علاقه دارید؟»

به جای «برای این هفته برنامه‌ای داری؟» بگویید: «این هفته چطور می‌خواهی خوش بگذرانی؟»

در شروع مکالمه‌ها حرفی بزنید

وقتی وارد جمعی می‌شوید که می‌خواهید بیشتر در آنجا حرف بزنید، سعی کنید در ده دقیقه‌ی اول وارد صحبت شوید. اگر زود وارد بحث شوید کمتر احتمال دارد کم حرف و کم‌رو باقی بمانید. البته لازم نیست که در مکالمه نقش پررنگی برعهده بگیرید. همین که با گوینده موافقت کنید یا سؤالی بپرسید کفایت می‌کند.1

روش دوم: خوش‌ صحبت شدن

از تعامل‌های کوتاه غافل نشوید

مهارت حرف زدن را با تمرین‌های کوتاهِ تعامل با سایرین تقویت کنید. برداشتن گام‌های کوچک اعتماد به توانایی‌تان را افزایش خواهد داد. وقتی تعامل‌های کوتاه برقرار می‌کنید اگر ناشیانه رفتار کنید هم مسئله‌ی چندان مهمی نخواهد بود.

به یک غریبه در خیابان لبخند بزنید؛

با صندوقدار فروشگاه، پیش‌خدمت، فروشنده، پیک تحویل یا پستچی مکالمه‌ای داشته باشید؛

اگر واقعا چیزی شایسته‌ی تعریف کردن می‌بینید، تعریف کنید؛

از کسی سؤالی غیررسمی بپرسید. اگر در صف پرداخت وجه خریدهایتان هستید می‌توانید بپرسید: «امروز خیلی سرتان شلوغ بوده است؟»

درباره‌ی جریانات روز مطالعه کنید

درباره‌ی اتفاقات جاری مانند اخبار، ورزش‌ها، سرگرمی‌ها و برنامه‌های تلویزیونی به‌روز باشید. با این کار وسط هر مکالمه‌ای قرار بگیرید حرفی برای گفتن دارید. لازم نیست در همه‌ی موضوعات اطلاعات عمیقی داشته باشید به اندازه‌ای که بتوانید در بحث‌ها نظری داشته باشید کافی است.

چند موضوع خبری یا وبسایت موضوعات روز را به صورت دائم دنبال کنید تا به روز باشید.

همچنین می‌توانید یک بار در روز اخبار ببینید یا روزنامه بخوانید تا عقب نیفتید.

مکالمه را پیش ببرید

زمانی که دیگران صحبت می‌کنند نشانه‌هایی درباره‌ی موضوعاتی به شما می‌دهند که می‌توانید درباره‌ی آنها صحبت کنید. و اگر گوش کنید می‌توانید راه‌های مختلفی برای ادامه‌ی مکالمه پیدا کنید.

برای مثال اگر کسی گفت: «دیروز با مجید بیرون غذا خوردیم.» بر اساس این جمله شما می‌توانید درباره‌ی رستوران، کارهای دیگری که آن روز انجام داده‌اند یا هامون سؤال کنید.

همچنین می‌توانید هریک از پاسخ‌ها را به یک تجربه‌ی شخصی مرتبط کنید. می‌توانید درباره‌ی رستوران‌هایی که رفته‌اید یا دل‌تان می‌خواهد بروید حرف بزنید.

گارد بسته نگیرید

تماس چشمی خوبی برقرار کنید و صاف بایستید. با اعتماد به نفس صحبت کنید: با صدایی رسا حرف بزنید که دیگری آن را بشنود. سریع حرف نزنید. و با لحنی دوستانه و علاقه‌مند به آشنایی حرف بزنید. این نکات ریز به دیگران کمک می‌کند تا شما را بهتر درک کنند. همچنین به شما کمک می‌کنند احساس کنید کارتان را با موفقیت انجام داده‌اید و در جمع شنیده شده‌اید.

تا جای ممکن تمرین کنید

خوش صحبتی مهارتی اکتسابی است. هر چه بیشتر آن را تمرین کنید بهتر عمل خواهید کرد. کمتر در موقعیت‌های اجتماعی مضطرب می‌شوید و حرف زدن بیش از پیش کاری طبیعی به نظرتان می‌آید.2

روش سوم: بر احساس خجالتی و کم حرف بودن تان غلبه کنید

به موقعیت هایی فکر کنیدکه در آنها احساس خجالتی بودن می کنید

سعی کنید مواقعی را به خاطر بیاورید که خجالتی بودنتان اجازه نمی دهد به راحتی با دیگران حرف بزنید و روی این موارد کار کنید. مثلا ممکن است در محل کارتان کم حرف باشید یا هنگام ملاقات با افراد جدید احساس خجالت کنید و یا از گفتگوهای جمعی فراری باشید.

برای مثال اگر هدفتان غلبه بر کم حرف بودن در محل کار است می توانید هر روز با دو یا سه نفر از همکارانتان شروع به صحبت کنید یا نظرتان را درباره مساله خاصی عنوان کنید تا کم کم پر حرف تر و اجتماعی تر شوید.

الگوهای ذهنی منفی تان را شناسایی کنید

الگوهای ذهنی زیادی وجود دارند که ممکن است باعث خجالتی و کم حرفی یا ایجاد احساس ناراحتی در شما شوند. با اینکه این افکار درست نیستند اما می توانند روی شما اثر زیادی بگذارند و باعث ایجاد احساس ناامنی و کم اعتماد بنفسی در شما شوند. بعضی از این افکار عبارتند از:

تو عجیب و غریبی و دوست داشتنی نیستی.

مردم مدام در حال قضاوت کردن تو هستند.

اگر خطا و اشتباهی مرتکب بشوی بقیه تو را طرد می کنند.

تو همان چیزی هستی که بقیه درباره ات فکر می کنند.

اینکه دیگران تو را پس بزنند بدترین اتفاقیست که می تواند بیفتد.

نظر تو برای هیچ کس اهمیتی ندارد.

همیشه باید درست صحبت کنی و اجازه اشتباه کردن یا تپق زدن نداری.

وقتی تنها هستید با صدای بلند با خودتان حرف بزنید

اگر خجالتی و کم حرف باشید احتمالا زمان زیادی را در تنهایی می گذرانید. از این زمان استفاده کنید و مهارت هایتان را پرورش بدهید. شما افکار و نظرات زیادی در سر دارید که به خاطر خجالتی بودن آنها را با کسی به اشتراک نمی گذارید. پس وقتی تنها هستید تمرین کنید و با صدای بلند آنها را به زبان بیاورید تا مغزتان متوجه شود که باید افکارتان را به گفتار تبدیل کند.

وقتی کاملا تنها هستید مثلا در حمام، ماشین یا در اتاقتان، هر فکری که به ذهنتان آمد را با صدای بلند عنوان کنید.

هر روز حداقل ۵ دقیقه با صدای بلند با خودتان حرف بزنید.

در ابتدا این کار برایتان عجیب به نظر می رسد اما کم کم به آن عادت می کنید.

کم کم با ترس هایتان روبرو شوید

ممکن است خجالتی بودنتان به خاطر ترس از طرد شدن باشد یا از این بترسید که دیگران شما را احمق خطاب کنند. نمی توانید یک شبه بر همه ترس هایتان غلبه کنید و این کار به گذشت زمان و تمرین کردن نیاز دارد. برای این کار از هدف های کوچک شروع کنید و قدم به قدم جلو بروید. با کم تنش ترین و کم استرس ترین موقعیت ها شروع کنید و رفته رفته روی شرایطی که برایتان خیلی ترسناک است کار کنید. مثلا اگر از صحبت کردن در جمعی که افراد آن غریبه هستند می ترسید کارهای زیر را انجام بدهید:

لبخند بزنید و در چشمهای دیگران نگاه کنید.

از بغل دستی تان سوال کنید تا به حال در این مهمانی یا دور همی بوده است؟

یک گروه کوچک در نزدیکی تان پیدا کنید و به آنها ملحق شوید.

به حرفهایشان گوش کنید و اگر دوست داشتید نظرتان را در مورد موضوع گفتگو اظهارکنید.

به یک جمع دیگر وارد شوید و اینبار در گفتگویشان شرکت کنید.

در هر مرحله تا زمانی که واکنش مثبتی دریافت نکرده اید سراغ مرحله دیگر نروید.

مثلا اگر به کسی لبخند زدید و او پاسخ لبخندتان را نداد برای سوال پرسیدن و شروع صحبت جلو نروید.

از منطقه امنتان بیرون بیایید

افراد خجالتی و کم حرف دوست دارند کارهای تکراری و بدون تغییر انجام بدهند و با افرادی که می شناسند نشست و برخاست داشته باشند. اما باید خودتان را در شرایط جدید قرار بدهید و از منطقه امنتان بیرون بیایید. یکی از بهترین راه ها برای انجام این کار شرکت در فعالیت های داوطلبانه یا عضو شدن در کلاس های دلخواه است.

درکلاس هایی که دوست دارید شرکت کنید.

با افراد حاضر در آنجا نقطه مشترکی دارید و راحت تر می توانید با آنها ارتباط برقرار کنید.

سعی کنید کارهای جدیدی انجام بدهید و موضوعات جدیدی را دنبال کنید تا با افراد تازه و جدید گفتگو کنید.

صبور باشید

قرار نیست یک شبه خوش صحبت شوید و خجالتی بودنتان کاملا برطرف شود! با خودتان مهربان باشید و صبر به خرج بدهید تا کم کم این اتفاق بیفتد. تنها نکته مهم این است که سعی کنید هر روز پیشرفت داشته باشید. اگر امروز به یک نفر لبخند زدید فردا آن را به دو نفر برسانید. اگر صبر کنید و کم کم جلو بروید حتما نتیجه خواهید گرفت.

ممکن است گاهی اوقات اشتباه کنید اما نباید به خودتان سخت بگیرید.

همه ما دچار اشتباه می شویم و این کاملا طبیعی است.

یادتان باشد ممکن است بعضی ها وقت صحبت کردن با شما را نداشته باشند یا خیلی بی ادب باشند.

اگر موفق به برقراری ارتباط با این افراد نشدید تقصیر شما نیست و نباید خودتان را سرزنش کنید.3

روش چهارم: کامیابی در موقعیت‌های اجتماعی

در فعالیت‌های گروهی مشارکت کنید

در فعالیت‌های گروهی‌ای‌ که افرادِ با علائق مشترک شما در آن حضور دارند شرکت کنید. این نقاط اشتراک ارتباطی خودکار میان شما و آنها برقرار می‌کند و لازم نخواهد بود که برای حرف زدن با آنها خیلی نگران باشید.

همچنین دعوت دوستان‌تان را برای رفتن به جاهای گوناگون پذیرا باشید چه از این دعوت خوش‌تان بیاید چه دوست نداشته باشید آن را قبول کنید. زمانی که آنجا بروید ممکن است متوجه شوید که دارد بهتان خوش می‌گذرد.

فعالیت‌های گروهی که می‌توانید امتحان کنید شامل انجمن‌های مدرسه و دانشگاه، تیم‌های ورزشی یا فعالیت‌های داوطلبانه است.

جز اولین نفرات به مراسم برسید

شاید دیر رسیدن به مراسم برای‌تان وسوسه‌کننده باشد تا خودتان را در جمعیت گم کنید. گرچه این کار در اصل به ضررتان تمام می‌شود. زودتر رسیدن زمان کافی برای سازگار شدن با محیط پیرامون را در اختیارتان می‌گذارد و احساس راحتی بیشتری خواهید کرد. اگر میزبان مراسم را می‌شناسید از او بپرسید که آیا کمکی لازم دارد یا نه؟ وقتی کاری برای انجام دادن داشته باشید احساس راحتی بیشتری خواهید کرد.

تا زمانی که جمعیت مهمانان از راه برسد شما دیگر با محیط اُخت شده‌اید.

برای مثال اگر مهمانی ساعت ۷ عصر شروع می‌شود. ساعت یک ربع به ۷ آنجا باشید.

به خودتان استراحت بدهید

ممکن است وقتی مدتی را با دیگران می‌گذرانید احساس کنید انرژی‌تان تحلیل رفته یا تحت فشارید. این حالت کاملا طبیعی است. اگر امکانش وجود دارد برای مدت زمانی که قرار است جایی بمانید حدی تعیین کنید. شاید برنامه‌ی شما این‌طور باشد که بخواهید یک ساعت در مهمانی بمانید و با مردم تعامل داشته باشید.

اگر نمی‌توانید مراسم را ترک کنید در حد ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در یک جای خلوت یا در سرویس بهداشتی تنها بمانید.

بعد از کمی تنها ماندن با خودتان دوباره سر حال می‌شوید.4

پی نوشت:
1.www.chetor.com
2.www.shafaonline.ir
3.www.delbaraneh.com
4.www.khabarfarsi.com