مسجدي در دل دانشگاه صنعتي اصفهان

در عصر پرهياهو و توام با شتاب امروز،انسان براي کسب رفاه و آسودگي و دستيابي به دانش و امنيت،در پي خانه امني است که سکون و آرامش را براي او به ارمغان بياورد.آنان که جوياي دانايي و توانايي اند،آنهايي که در پي کشف اسرار عالم خلقت اند و آناني که به دنبال چاره جويي براي حل دردسرهاي انسان در جهان پهناورند،هيچ يک آرامش و آسايش حقيقي را نمي يابند،مگر در هنگام سجده بر خاک خالق متعال!اين است که در دانشگاه،در خانه علم و دانش،بنايي بايد براي خلوت اهل دل و اين بنا،مسجد نام دارد.مسجد،سجده گاه اهل يقين است،مکاني که در آنجا سر بر آستان بندگي فرود مي آورند.مسجد ميعادگاهي است براي دلباختگان و مريدان حضرت دوست،ملجاء و پناهگاه رانده شدگان دنياي دون و درمانگاه دردکشان عالم عشق.در اين خانه ي امن،همه اميد راهيابي و رهايي دارند.
مسجد را خانه اهل دل مي خوانيم زيرا آنان که دل در گرو حق و حقيقت دارن،زمزمه خلوت خويش را به اين محرمخانه مي آورند و در آنجا با دوست سخن مي گويند.بي شک،مسجد، اين سراي عشق و بندگي را بنايي استوار و زيبنده،شناسه و نامي مبارک،محرابي به ژرفاي دانايي و مناره اي به بلنداي ايمان لازم است.در عهد رسول الله صلي الله عليه و آله،مسجد مکاني بود که مسلمانان در آنجا گرد هم آمده و به برکت وجود پيامبر،در اين مکان مقدس کارهاي خود را گره گشايي مي کردند.
کهن ترين مساجدي که فاتحان عرب در بصره،کوفه و فسطاط به پا کردند،به دارالاماره نزديک بود،زيرا مسجد تنها عبادتگاه مردم به شمار نمي رفت بلکه محلي بود براي اجتماع عامه.چنانکه اضافه کردن پسوند”جامع”به نام اين مسجد نيز حکايت از درستي گفته فوق دارد.در دوره هاي بعد،اهل حديث حلقه هاي خود را در مسجد برپا مي کردند و عارفان نيز براي اعتکاف در مسجد خلوت مي گزيدند.در مساجد حوزه هايي وجود داشت که در آنها آداب تلاوت،تجويد و قرائت قرآن تعليم داده مي شد.دراين دوره همچنين در مساجد،حلقه هايي براي ذکر نام خدا تشکيل مي شد.
مدتي پيش،در خانه دانش و دانايي،در گوشه اي آرام از شهر گنبدهاي فيروزه اي،در دانشگاه صنعتي اصفهان،انديشمندي خير خواه و نيکوسرشت دريافت که ماندگاري اين جايگاه علمي،تنها به صلابت سايبان کوه و دشت پهناور آن نيست؛خانه علم را سجده گاهي بايد برازنده اهل دانايي!
از اين رو در قلب دانشگاه،مسجدي بنا کرد تا عابران را ايستگاه تامل و تدبيرباشد.وي به ياد مهرباني و فداکاري مادر،نام اين مسجد را ام ابيها”حضرت فاطمه زهرا”سلام الله عليها گذاشت.
از آن زمان تاکنون،نزديک به10سال است مي گذرد.امروز صداي موذن از مناره هاي بلند مسجد در گوش جان مي نشيند و اگر کمي دير به پا خيزيم از قافله نمازگزاران جا مي مانيم چرا که اين مکان ملکوتي،به دليل محدوديت فضا،پاسخگوي تمامي مشتاقان کلاس علم بندگي نيست.اينک مي خواهيم بارديگر دست نياز به سوي پروردگار بي نياز بالا ببريم و از او طلب کنيم تا از برکت دستان مردان خدا بي نصيبمان ننمايد و توفيق دهد تا اين بنا را به همت بلند و ايمان راسخ مردمان خيّر،گسترده تر سازيم.
منبع:بناي ماندگار،ويژه نامه افتتاح مجموعه خوابگاه هاي خيريه دانشجويي حضرت جواد (ع)دانشگاه صنعتي اصفهان