سن انسان در آخرت

عالم برزخ شبیه این عالم نیست. آنچه این جا در مورد سن مطرح است اثر پذیری و تغییرات بدنی بر اثر مرور زمان است، در حالی که در عالم برزخ قواعد دیگری حکم فرماست. بدن مادی سیال این دنیایی و گذران عمر و زمان به شکل این جهانی نیست. اگر چه این بعد عقلی ندارد شبیه آن را در داستان عزیز و عزیر هست . هر دو همسن بودند، ولی در حین مردن سن ها متفاوت بود. یکی صد و پنجاه سال و دیگری پنجاه سال سن داشت، رازش این بود که یکی صد سال به امر خدا قبض روح شد و بعد از زنده شدن، و سن قبل از مرگ محشور شد ولی برادرش150 سال داشت (ر.ک: تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی، ج 2، ص 216-222) چنان که در مناظره امام باقر علیه السلام با اسقف اعظم مسیحیان این مسئله مطرح شده است. که اسقف پرسید: «خبر بده مرا از دو مردی که با هم متولد شدند و با هم از دنیا رفتند یکی 50 سال و دیگری 150 سال داشت فرمود: غریز و غریر (یا غریر و غرره)» (ر.ک: الدار النظیم، ص 190؛ دلائل الامامه، ص 160؛ اعلام الهدایه، المجمع العالی لاهل البیت، اول، ح 7، ص 93-94؛ سیره پیشوایان، مهدی پیشوائی، ص 342-343) چنان که در داستان اصحاب کهف این مسئله مشاهده نشده که بعد از بیداری از خواب طولانی در همان سن قبل از خواب بودند، و جوان ولی فرزندان و یا هم دوره های آنها پیرمرد بودند، چنان که در فیلم مربوط به اصحاب کهف این قصیه به تصویر کشیده شده بود.
افزونتر اینکه اگر با نگاه دینی به انسان نظر شود ، عمر این دنیایی انسان بمنزله کل عمرش نیست.بلکه این نشئه از حیات را یک مرحله از کل طول عمر انسان است.