سند دعای سمات

دعای «سمات» که نام دیگرش «شبور» است از دعاهای مشهوری است که علمای گذشته بر آن مواظبت و مراقبت داشته اند و خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه مستحب است. این دعای نورانی را شیخ طوسی در «مصباح» و سید بن طاوس(ره) در جمال السبوع و کتاب های دعای مرحوم شیخ کفعمی با سندهای معتبر از جناب محمد بن عثمان عمروی -رضوان الله تعالی علیه – که از نواب خاص حضرت صاحب الامر(عج) است و از حضرت امام محمد باقر و امام صادق(ع) روایت شده است و علامه مجلسی (ره) آن را در بحارالانوار با شرح آن ذکر کرده است. حذف شدن برخی دعاها در کتاب های دعا دلیل بر عدم اعتبار آنها نیست، چون این کتابهای دعا مختصر و برگزیده هستند و گنجایش همه دعاها را ندارند. مثلا دعای شریف جامعه کبیره که از نظر متن و محتوا و سند بسیار متقن و محکم است. در برخی از این کتاب های دعای برگزیده و مختصر نیامده است. حضرت باقر(ع) می فرماید: اگر مردم بزرگی این دعا و چیزی را که ما درباره آن می دانیم، می دانستند و می فهمیدند که این دعا در نزد خداوند چه عظمتی دارد و چه قدر زود اجابت می شود و چه ثواب های نیکی دارد، برای به دست آوردن آن با یکدیگر می جنگیدند.
در روایت حضرت باقر(ع) آمده است: اگر قسم بخورم که اسم اعظم خدا در این دعاست، راست گفته ام، این دعا را بر علیه ظالمین به حق ما و کسانی که ما را در فشار قرار دادند و نسبت به ما سرکشی نمودند بخوانید.
برای آگاهی بیشتر ر.ک: بحارالانوار، ج 90،‌ ص 96، دعای سمات.