شخصیت ابودرداء چگونه بود؟ نظر اهل بیت درباره او چه بود؟ روایات منقول از او چه حکمی را دارد؟

«عویمر بن مالک» از نوادگان خزرج‏ که بیشتر به کنیه خود (ابو درداء) خوانده می شده، از صحابه پیامبر اکرم (ص) بوده است. او به عنوان یکی از افراد قبیله خزرج در مدینه زندگی می کرد و  بعد از گذشت چند ماه از حضور رسول اکرم (ص) در مدینه به حضور ایشان مشرف شده و اسلام آورد.

ابودرداء که به برتری امام علی (ع) بر معاویه اذعان داشت، به همراه ابوهریره پیش معاویه رفته و او را به اطاعت از علی (ع) دعوت کردند، امّا وقتی معاویه قتل عثمان را بهانه کرد و قاتلین عثمان را از علی (ع) درخواست نمود، ابو درداء و ابوهریره را به پیش علی (ع) فرستاد تا از آن حضرت قاتلین عثمان را درخواست نماید تا با این کار این جنگ خاتمه پذیرد. آن دو نیز این کار را کردند؛ آنان نزد علی آمدند، که مالک اشتر با آن دو برخورد کرد و به شدت آنها را مورد مذمّت قرار داد، و آنها دیدن علی (ع) منصرف شدند. در روز دوم که این درخواست را با امام علی (ع) مطرح کردند، با ده هزار نفر مواجه شدند که خود را از قاتلین عثمان می دانستند، از این رو، نا امید گشته و به شهر خود بازگشتند و مورد سرزنش عبد الرحمن بن عثمان قرار گرفتند.

به هر حال، دربارۀ موضع گیری او نسبت به حکومت حق می توان گفت او مصداق بیان امام علی (ع) دربارۀ برخی از افراد دانست که فرمود: «نه از حق را یاری کردند و نه باطل را ذلیل نمودند».

روایاتی در منابع حدیثی اهل سنّت و شیعه وجود دارد که ابودرداء از پیامبر (ص) نقل کرده است.

عدّه ای از مورّخان، مرگ او را بعد از صفین دانسته اند[i] و عدّۀ دیگری گفته اند که ابو درداء دو سال قبل از مرگ عثمان، مرده است.