درآمد

شهید محمدی عراقی را ستاره ای درخشان در بین روحانیون منطقه ی غرب خوانده اند. ایشان نه تنها در این خطه، که در شهر قم هم مقامی والا داشت، به علاوه این که از یاران نزدیک حضرت امام خمینی (رحمه الله) نیز محسوب می شد. با هم دیدگاه های فشرده و کوتاه چند تن از صاحبنظران را درخصوص این شهید عزیز می خوانیم. این دیدگاه برگرفته از «رشک سحر»، «شهید صلاه» و نیز فیلم مستندی درباره ی شهید است.

***

آیت الله ابوالقاسم خزعلی

آن مقداری که بنده با شهید والامقام آیت الله حاج آقا شیخ بهاء الدین محمدی عراقی تماس داشتم، این مطلب به دستم آمد که ایشان مردی بسیار فعال بود و دفاع کننده از حریم ولایت و حوزه های علمیه محسوب می شد و به مردم بسیار علاقه مند بود.
ما کارنامه ی این مردان را در تاریخ وقتی ارزیابی می کنیم، می بینیم که خطرات زمان را درک می کنند.

***

حجت الاسلام والمسلمین حسن اشرفی اصفهانی فرزند چهارمین شهید محراب

شاید من قریب به ده سال این شهید عزیز را می شناختم و ارتباط بسیار نزدیکی که مرحوم آیت الله حاج آقا بهاء الدین محمدی عراقی با چهارمین شهید محراب، والد گرامی ما، حضرت آیت الله حاج آقا عطاء الله اشرفی اصفهانی داشتند، بسیار صمیمانه بود، به طوری که مرحوم والد ما، شهید بزرگوار محراب رحمت الله علیه می فرمودند: «انس و علاقه ی من، در این شهر کرمانشاه، بیشتر به مرحوم شهید آقای محمدی عراقی است».
زندگی و سیمای مرحوم آیت الله شهید بهاء الدین محمدی عراقی را وقتی از ابعاد مختلف بررسی می کنیم، می بینیم که آن بزرگوار از شخصیت های بسیار ممتاز حوزه ی علمیه ی قم بودند.
در شبی که حضرت امام خمینی (رحمه الله) از عراق می خواستند بیرون بیایند، که دولت کویت حضور ایشان را در کشورش قبول نکرد و عاقبت وجود نازنین امام امت به فرانسه تشریف بردند، همان شب، عوامل ساواک آمدند و این دو عالم بزرگوار شاخص منطقه را در شهر کرمانشاه دستگیر و به زندان موسوم به کمیته به اصطلاح ضد خرابکاری (شهربانی) در تهران منتقل کردند. این دو نفر یکی مرحوم والد ما چهارمین شهید محراب آقای اشرفی اصفهانی بودند و دیگری هم شهید حاج آقا بهاء الدین، که این دو همچون ستارگانی درخشان در بین روحانیون منطقه غرب بودند و هستند. عمال ساواک با بی ادبی و بی نزاکتی این دو مرد بزرگوار و روحانی را در یک مینی بوس انداختند و با آن که مرحوم والد ما از دو نقطه دچار بیماری فتق بودند و کمر درد و ناراحتی قلبی هم داشتند، با وجود این، آن از خدا بی خبرها چشمان این پیرمرد را بسته بودند و از محل ساواک کرمانشاه تا شهربانی تهران به همین وضعیت کشاندند؛ که قریب یکصد فرسخ یا ششصد کیلومتر راه است، آن هم به همراه یک روحانی بزرگوار دیگر حاج آقا بهاء در یک مینی بوس. آنها ناجوانمردانه حتی اجازه نداده بودند که این دو فرد روحانی مبارز و مردمی، عمامه هم بر سر خود بگذارند، تا اگر احیاناً در بین راه یک وقت خواستند دستشویی بروند، وضو بگیرند و نماز بخوانند، مردم آنها را نشناسند و ندانند که این بزرگواران، روحانیونی طراز اول هستند. آن کوردلان، این دو شهید بزرگوار را العیاذبالله- مثل آدم هایی مجرم جابه جا کرده بودند…

***

حجت الاسلام و المسلمین سید مرتضی زمانی، از شاگردان شهید

بسم الله الرحمن الرحیم و الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین. جناب آقای حجت الاسلام و المسلمین شهید حاج آقا بهاء الدین محمدی عراقی مردی بسیار باتقوا و از بزرگان حوزه بود. هیچ گاه دیده نشد که ایشان نمازش را در منزل به فرادا بخواند، بلکه تا آنجا که بنده اطلاع دارم، نمازشان را در مدرسه ی فیضیه پشت سر حضرت آیت الله العظمی اراکی (رحمه الله) اقامه می نمود.
ایشان مردی سخاوتمند و دلسوز طلاب بود. در درس خواندن هم جدی و شاید قریب الاجتهاد بود. در درس خارج فقه نیز هم مباحثه ی آیت الله شهید قدوسی بود.
من در قم زیاد منزلشان می رفتم و چون رابطه ی مرحوم حاج آقا بزرگ هم با ما خیلی خوب بود، گاه مبلغی را که ایشان برای حاج آقا بهاء می فرستاد، بنده به ایشان می رساندم.
در همان ایام، مدتی درس مکاسب را در محضرشان خواندم و بیان منطقشان را نیز عالی یافتم. بارها به من سفارش می کرد که والد ارجمندشان حاج آقا بزرگ را با اصرار هم که شده از خانه بیرون بیاورد تا به ما درس بدهند.
منبر ایشان هم بسیار خوب بود. آری او مردی متواضع و مخصوصاً دلسوز طلبه ها بود؛ رحمت خدا بر روح مطهرش.

***

حجت الاسلام و المسلمین رحیم جعفری، از روحانیون منطقه

علماء و بزرگان و شخصیت های مذهبی در جوامع، مثل نوری بوده و هستند که مأمن مردم بوده اند. بنابراین یکی از وظایف ما، به هر نوع برگزاری نکوداشت و گرامیداشت بزرگان علمی، تاریخی، مذهبی و فرهنگی است که می توانند الگو و اسوه ی جامعه باشند.
یکی از گرفتاری های مهم جامعه ی ما در ارتباطات اجتماعی و اخلاقی این است که آن مدلی می تواند تأثیر بگذارد که آدم چیزی می تواند بگوید که حالا در مصدر حکومتی باشد یا در مصدر تدریس یا هر مصدر دیگری، تأثیرگذار خواهد بود که به اصطلاح خودت قبلاً عامل به آن چیزی که می گویی باشی و این پدر و پسر فاضل- مرحوم حاج آقا بزرگ و شهید بهاء الدین محمدی عراقی- حقیقتاً چنین بودند…

***

اکبر خزائی، از شخصیت های فرهنگی منطقه

شخصیت بی بدیل، الگو و جامع الاطراف حضرات آیات آیت الله حاج شیخ محمدباقر محمدی عراقی (رحمه الله) و شهید والامقام حاج شیخ بهاء الدین محمدی عراقی (رحمه الله) برای ما و همه ی مردم منطقه قابل احترام است و همچنین جذابیت و اقبال عمومی مردم نسبت به آن بزرگان، با گذشت این همه سال از فقدان این عزیزان، بر هیچ کس پوشیده نیست…
منبع مقاله :
ماهنامه ی فرهنگی تاریخی شاهد یاران، دوره ی جدید، شماره ی 69، مردادماه 1390