نام صابئين دو بار در قرآن كربم آمده است[1] و در سوره ى حج، نام صابئين در كنار يهود، نصارى، مجوس و مشركان آمده است: از اين جا معلوم مى شود كه آن ها غير از چهار گروه مذكورند.
«صابئين» جمع «صابى» است و به كسانى گفته مى شود كه افزون بر ايمان به خدا و معاد، خود را به حضرت يحيى(عليه السّلام) منسوب مى كنند. ايشان براى ستارگان، قدرت تدبير قايل اند و بيشتر در كنار رودخانه ها و درياها زندگى مى كنند. بيشتر گوشه گير و منزوى هستند. آن ها افزون بر اعتقاد ويژه به ستارگان، معتقدند كه بايد غسل هاى متعددى را در تابستان و زمستان در رودخانه ها و آب هاى جارى انجام دهند.
هم اكنون نزديك پنچ هزار نفر از اين فرقه در خوزستان، در سواحل رود كارون، و قريب هشت هزار نفر در عراق، اطراف دجله و شهرهاى ديگر، سكونت دارند.[2]در تفسير قمّى آمده است: صابئين نه مجوس هستند، نه يهود و نه نصارى و نه مسلمان، بلكه ستارگان و نجوم را عبادت مى كنند.[3]طبرسى در تفسير «مجمع البيان» به نقل از قتاده، آورده است: « صابئين قومى هستند كه عبادت نجوم در دين آن ها است. افزون بر اين، به خدا و معاد و بعضى از پيامبران اعتقاد دارند. در حقيقت اين ها ستاره پرست هستند.»
پي نوشت ها:
[1]. بقره: 2/62; «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ وَ عَمِلَ صالِحاً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ.» حج، 17؛ «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ الصَّابِئِينَ وَ النَّصارى وَ الَْمجُوسَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ…»
[2]. تفسير نور، ج 1، ص 151.
[3]. تفسير قمى، ج 1، ص 48.