عبارت «و ایاب الخلق الیکم و حسابهم علیکم» از زیارت جامعه کبیره با آیه شریفه‏ «إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ» چگونه سازگار است؟

همان‌گونه که اطاعت از رسول و اولی الأمر، با اطاعت از خدا منافاتی نداشته، بلکه در همان راستا است: «کسى که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است»،[1] برگشت خلق به سوی ائمه اطهار(ع) و حساب‌رسی توسط آنان با برگشت به سوی خدا و حساب‌رسی از جانب او در تعارض نبوده، بلکه در یک راستا می‌باشند.
امام صادق(ع) می‌فرماید: «هنگامى که قیامت شود، خداوند حساب‌رسى شیعیان را به ما موکول می‌نماید، و آنچه به خدا مربوط می‌شود، از او می‌خواهیم، که آن‌را به ما ببخشد و به سودشان گردد، و آنچه به خود ما مربوط می‌شود، به آنان می‌دهیم»، سپس این آیات شریفه را قرائت فرمود: «إِنَّ إِلَیْنا إِیابَهُمْ* ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنا حِسابَهُمْ»؛[2] به یقین بازگشت (همه) آنان به سوى ما است و مسلّماً حسابشان (نیز) با ما است!.[3]
برای آگاهی بیشتر «امامان و حساب مخلوقات»، سؤال 7492 را مطالعه کنید.

---