غیبت چیست و در چه مواردی جایز است؟

مسأله غیبت عبارت است از بدگویی و پرده دری نسبت به حیثیت و آبروی افراد، به گونه ای که وقتی به گوششان برسد ناراحت شوند؛ ولی غیبت در موارد خاصی جایز شمرده شده است از جمله: الف) در مقام مشورت نظیر ازدواج،
ب ) طرف متجاهر به فسق باشد؛ یعنی، هیچ گونه پروایی نداشته باشد که علناً به گناه و معصیتی دست بزند، که در خصوص گناه علنی او غیبت جایز است.
ج) ممکن است فردی را برای سمتی نظیر نمایندگی یا ریاست قسمتی خاص، نامزد نموده و مورد بحث قرار دهند. در اینجا انسان می تواند اگر نقطه ضعفی را اطلاع دارد که خدای ناخواسته با پیدا کردن آن سمت، به اسلام و انقلاب ضربه می زند، به مسؤولین گوشزد کند،
د) فرض بفرمایید بیماری است که نمی خواهد بعضی از اسرارش نزد طبیب فاش شود و از طرفی چاره ای نیست و طبیب برای معالجه باید بداند. در اینجا نیز می توان علی رغم خواست بیمار، پزشک معالج او را در جریان امر قرار داد. غیبت نسبت به گناهان پنهانی جایز نیست و در نتیجه اگر شخص مبتلا به ارتکاب گناهی است که دیگران از آن خبر ندارند، ذکر آن گناه حرام است. بلی اگر در مورد خاصی احتمال منحرف شدن شخصی در اثر هم نشینی و عدم اطلاع از مفاسد وی وجود دارد، می توانیم شخص مورد نظر را از معاشرت با آن گنه کار منع کنیم. در این راستا باید کمال احتیاط را رعایت نمود؛ یعنی، در مرحله اول تنها می توانیم بگوییم که «این معاشرت به صلاح شما نیست» و حق بازگو کردن معایب و گناهان آن شخص را نداریم، پس باید این کار را مرحله به مرحله و به صورت تدریجی انجام دهیم.