خدای سبحان درباره اعمال انسان گاهی می فرماید: در هر جا باشید خدا با شماست: «وهُو مَعَکم أَیْنَ ماکُنتم» حدید/4 . پس ازهمه کردار و رفتار بشر آگاه است. بخش های دیگری از آیات قرآن همین اصل را به صورت روشن تر تبیین می کند: بخش یکم: آیاتی از قبیل «وَالله بِما تَعملون خَبیر» بقره/234 ؛ آل عمران/180 . «وَالله بِما تَعملون عَلیم» بقره/ 283؛ نور/28 . «وَمَااللهُ بِغافِل عَما تَعمَلون» بقره/85 و149 ؛ آل عمران/99 . [خداوند به کردار شما آگاه است و از آن غافل نیست.] دوم: آیاتی که بیشتر از خبیر، بصیر و علیم را می فهماند؛ مانند: «وَالله بِما یَعمَلون مُحیط» انفال/47 . سوم: آیاتی که خرد و کلان کارهای انسان را خاطرنشان می سازد؛ یعنی از هنگام ورود بشر به عمل، تا پایان کار، گواهی و شهادت خدا و نظارت او، نیرو و توان بخشی او، و سرانجام، ضابطه و قانونی کلی را بیان می کند؛ مانند: «وَماتَکون فی شَأْن وماتَتْلوا مِنه مِن قُر ْآن ولاتَعمَلون مِن عَمَل إِلّا کُنا عَلیکُم شُهودا إِذ تَفیضون فیه وما یَعْزُب عَن رَبِّک مِن مِثقال ذَرَّة فی الاَرض ولا فی السَّماء ولا أَصغر مِن ذلِک ولا أَکبر إِلّا فی کِتاب مُبین» یونس/61 . [ای پیامبر(ع) تو د رهیچ حالی نباشی و هیچ آیه ای از قرآن تلاوت نکنی و به هیچ عملی با امتت وارد نشوی جز آن که ما همان لحظه شما را مشاهده می کنیم و هیچ ذره ای در همه زمین و آسمان از خدای تو پنهان نیست و خردتر از ذره و بزرگتر از آن هر چه هست همه در کتاب مبین حق تعالی و در لوح علم الهی ثبت و موجود است.] مفاد این آیه به عنوان قاعده ای کلی بیانگر همه مراتب افعال قلبی و قالبی انسان است. خدا همه اعمال آدمی را حفظ می کند؛ زیرا او « علی کل شی ء حفیظ » است. هود/57 رسولان او نیز همه را می نگارند: «إِنَّ رُسُلنا یَکتُبون ماتَمْکُرون» یونس/21 «وَإِن عَلَیکم لَحافظین کِراما کاتِبین» انفطار/10 – 11 [وقطعا برشما نگهبانانی گماشته شده اند. { فرشتگان } بزرگواری که نویسندگان اعمال شما هستند]، «مایَلفَظ مِن قَول الا لَدیه رَقیب عَتید» ق/18 [آدمی هیچ سخنی را به لفظ در نمی آورد مگر این که مراقبی آماده نزد او آن را ضبط می کند. بنابراین، هیچ عقیده، اخلاق و عملی نیست جز این که برای ثبت آن مأمور یا مأمورانی وجود دارد که مراقب آنند؛ یعنی رقبه و گردن می کشند تا خوب آن را ببینند و ثبت کنند. این نیروهای الهی از هر طرف انسان را احاطه کرده و شؤنات علمی و عملی او را زیر نظر دارند: «إِذ یَتَلقی المُتُلقیان عَن الیَمین و عَن الشِمال قَعید» ق/17 [آنگاه که دو فرشته دریافت کننده از راست و از چپ مراقب نشسته اند.] آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 5 (معاد در قرآن)