فرق کلمات النجم، المصابیح و الحبک

نکاتی که می توان در پاسخ متذکر شد، عبارتند از: 1. نجم در لغت به معنای ستاره درخشان است. کوکب هم در لغت اعم از ستاره درخشان و غیردرخشان است. مصابیح نیز به معنای کواکب واقع در آسمان است. حبک جمع حبیکه در سه معنا به کار رفته: 1. حسن و زینت 2. خلق مستوی 3. طبقه و طریق. 2. واژگان نجم، کواکب، مصابیح و حبک، بر اساس بیان مفسران و به قرینه ی «السماء الدنیا» به آسمان اول که ما آن را مشاهده، و با آن مواجه هستیم مربوط می باشد و ربطی به دیگر آسمانهای ششگانه ندارند؛ چرا که آیات از اوصاف آن آسمانها سخنی به میان نیاورده است. 3. مقصود از نجم در آیه ی 16 نمل طبق حدیث منقول، وجود شریف پیامبر(ص) است که این در واقع معنای باطنی آیه می باشد، (ر.ک: کلینی، اصول کافی، ج 1، ص 16؛ بحرانی، سید هاشم، تفسیر برهان، ج 3، ص 408، نشر مؤسسه ی البعثه، قم). و درباره آیه 1 سوره نجم هم گفته شده که شاید آن اشاره به قرآن مجید باشد؛ چرا که عرب هر چیزی را که تدریجاً و در فواصل مختلف انجام گیرد، نجم بر آن اطلاق می کند، (طبرسی مجمع البیان، ج 9، ص 286، نشر موسسه ی اعلمی، بیروت) سپس حدیثی هم در ذیل آیه ی وَ اَلسَّماءِ ذاتِ اَلْحُبُکِ ؛ (51:7) به این مضمون نقل شده که: «السماء» رسول الله(ص) است و «ذات الحبک» اشاره به علی(ع) و اولاد معصوم او دارد، (ر.ک: حویزی، تفسیر نور الثقلین، ج 5، ص 121).