فكر مي كنيد آيا اين دعاي من درست است كه از خدا مي خواهم در جواني مرا بميراند؟

نكتة اول: تصور كنيد نيم ساعت ديگر امتحان بسيار مهمي در پيش داريد و قسمت عمدة مطالعة شما باقي مانده است. اضطراب امتحان سر تا پاي شما را مي گيرد. انگار هر چه مي خوانيد ديگر چيزي حفظ نمي كنيد و ياد نمي گيريد. در اين زمان پر استرس از بلند گو اعلام مي شود دانشجويان محترم توجه فرمائيد امتحان به هفته آينده موكول شد. شادي سر تا پاي همه دانشجويان را مي گيرد. آنانكه نخوانده اند و يا مطالعه را به اتمام نرسانده اند از همه بيشتر خوشحال اند و آنهايي هم كه خوانده اند و به يادگيري و فهم عميق اعتقاد دارند خوشحال مي شوند، چون معتقدند اگر يكبار ديگر مرور كنند درس ها بيشتر در ذهن آنها تثبيت مي شود. زندگي دنيا طبق فرمايش قرآن ميدان امتحان و آزمايش است.[1] پس هر چه بيشتر وقت داشته باشيم بيشتر مي توانيم از نيكي ها خوشه چيني كنيم و خرمني از فضائل را جمع كنيم و غبار گناه را شستشو دهيم اين كار شدني است به شرط اينكه ما خود تصميم بگيريم از فرصت ها استفاده كنيم و غبار غفلت و گناه گذشته خود را با جاروب توبه از خانه دل بيرون بروبيم. عمة گرامي امام سجاد ـ عليه السّلام ـ با آن همه مصيبت كه در جريان كربلا ديدند از خداوند مرگ خود را نخواستند بلكه از خداوند خواستند كه به ايشان طول عمر دهد تا بندگي بيشتري انجام دهد امام حسين ـ عليه السّلام ـ شب عاشورا را از دشمن فرصت طلبيدند تا به تلاوت قرآن، نماز و دعا بپردازند و … همچنين در ادعيه مختلف ما از خداوند صحت قلب، جسم و فكر را مي خواهيم[2] پس ما نبايد دعا كنيم كه در جواني بميريم.
نكته دوم: تأمل دربارة مرگ مفيد است، امّا اگر اين فكر باعث ركود و توقف ما گردد مشكل ساز است. در واقع بايد بگويم، درست نمي دانيم چگونه دربارة مرگ فكر كنيم. فكر صحيح اين است كه انسان متوجه باشد كه او روزي از اين ديار خواهد رفت و اين امر به خواست خدا صورت خواهد گرفت. پس بهتر است تا فرصتي دارم به اطاعت خدا مشغول شوم و محرمات را ترك  گويم و با آب توبه، گذشتة خود را بشويم. چنين فردي دچار ركود نمي شود چون طاعتش مقبول است. سعي در ترك گناهانش قابل ستايش و داراي اجر است و توبه اش به فرمايش خداوند رحمان با آغوش باز رحمت پذيرفته است.[3] انيشيدن درست درباره مرگ اين است که پيوسته هشيار باشيم که عمرکوتاه است و فرصت دوباره زيستن ناممکن، پس لحظه ها را غنيمت شمرده کوله پشتيمان را از عمل صالح پرکنيم ؛ باورکنيم که مسافريم و هر لحظه ممکن است بانگ رحيل برخيزد و بي آنکه بخواهيم کوچمان دهند.
نكته سوم: شايد انسان گمان كند اگر در جواني از دنيا بروم گناه كمتري انجام داده ام امّا بايد بگويم جواني كه فرصت ورود در امتحان الهي و صحنه هاي گرم روزگار را نداشته، در واقع امتيازي ندارد. كسي قابل تقدير است كه وارد امتحان الهي شود زندگي اي طولاني داشته باشد، تلاش كند راه مستقيم را طي كند، از بدي فاصله بگيرد، در جاده رشد و اعتدال حركت كند و از افراط و تفريط پرهيز كند. پس از خداوند بخواهيم به ما عمر طولاني در صحنه امتحان(روزگار) دهد و به ائمه ـ عليهم السّلام ـ متوسل شويم كه خودشان در اين مسير دستمان را بگيرند تا رستگار شويم. درحديث آمده است که اسکندر ذوالقرنين با سپاهيانش از وادي ظلمات مي گذشتند؛ اسکندر به ياران خود گفت: در اينجا روي زمين چيزهايي ريخته که هرکس بردارد پشيمان مي شود و هرکه بر ندارد هم پشيمان خواهد شد.برخي پياده شده وکيسه هايشان راپرکردند، و برخي هم بابي اعتنايي گذشتند. وقتي به روشنايي رسيدند،ناگهان ديدندکه آن چيزهاي روي زمين ريخته الماس بوده است؛آنانکه چيزي بر نداشته بودند حسرت خوردند که چرا برنداشتند، و آنانکه برداشته بودند افسوس که چرا بيشتر نياندوختند. اسکندر رو به  آنان کرد و گفت: روز رستاخيز هم مردمان همين حال دارند؛ آنانکه عمل صالحي نکردند در حسرتند که چرا نکردند و آنانکه کردند، در حسرت ، که چرا بيشتر نکردند.
 
نكته چهارم: دربارة جزئيات مرگ زياد فكر نكنيد. همين را بدانيم كه خداوند ارحم الراحمين است و از مادر به ما مهربان تر. طبق فرمايش بزرگان و علماء اخلاق كسي كه انجام واجبات و ترك محرمات كند راحت ترين جان دادن(مثل در آوردن لباس كثيف و پوشيدن لباسي معطر و زيبا) را دارد از سويي ديگر ائمه ـ عليهم السّلام ـ نيز شفاعت خودشان را شامل حال چنين فردي خواهند كرد. پس بايد با اميد بيشتر زندگي كرد و رابطه اي عميق تر با ائمه(ع) پيدا كرد.
نكته پنجم: دربارة زندگي افرادي كه در اين دنيا زندگي كردند و به بالاترين درجات عالي انساني و كرامات رسيدند مطالعه كنيد. مثل كتاب كيمياي محبت، شيخ رجبعلي خياط، نشر دارالحديث و كتاب نشان از بي نشان هاي مرحوم حسنعلي نخودكي اصفهاني. مسلماً اين مطلب به ما اميد بيشتري مي دهد كه:
رسد آدمي به جايي كه به جز خدا نبيند
بنگر تا چه حد است مكان آدميت
نکته ششم: آنچه که ازسخنان امامان معصوم بدست مي آيد اين است که درچند مورد درخواست مرگ از خداوند رواست.1. امام سجادعليه السلام دريکي از دعاهاي خودمي فرمايد: خدايا اگر عمر من در راه اطاعت و بندگي تو خواهد گذشت آن را طولاني کن و اگر چراگاه شيطان است از من بستان؛2. درخواست شهادت در راه خدا ؛3. امام زين العابدين در دعايي از خداوند چنين مي خواهد: خدايا اگر روزي اراده کردي نعمتهايت را از من بستاني اولين نعمتي که مي ستاني جان من باشد(زيراهرنعمتي که ازآدمي گرفته مي شود،به همان اندازه نيازمند ديگران گشته وخوارمي شود).

پي نوشت ها:
[1] . ملك/2 .
[2] . رجوع شود به مفاتيح الجنان . دعاهاي ماه مبارك رمضان و دعاي روزها در همه آنها طلب نعمت . رحمت . سلامتي . ترك گناه و غيره …. است .
[3] . زمر/53 .