قبر حضرت آدم(ع)-قبر حضرت ابراهیم(ع)-قبر حضرت موسی(ع)-قبر حضرت نوح(ع)

قبر حضرت آدم و نوح(ع):

قبر حضرت آدم هم اکنون در نجف اشرف و در کنار قبر حضرت علی(ع) است و بیشتر روایات، همین را می رساند (بحارالانوار، ج 11، ص 333 در ضمن حدیث 5، بیان).
در مفاتیح الجنان، چاپ قدیمی، در زیارات مخصوصه حضرت علی(ع)، ص 378 می خوانیم: «السلام علیک و علی ضجیعیک آدم و نوح؛ سلام بر تو و بر آدم و نوح که در کنار تو به خاک سپرده شده اند». و در همین زیارات مخصوصه آمده است که وقتی علی(ع) را زیارت کردی، حضرت آدم و حضرت نوح را هم زیارت بکن و زیارت مخصوصی هم درباره زیارت این دو پیامبر وارد شده است. زیارت حضرت آدم و حضرت نوح در ص 346 مفاتیح الجنان ذکر شده است. این می رساند که قبر حضرت آدم همین الان در نجف و در حرم حضرت علی(ع) است.
براساس روایات دیگری، حضرت آدم در موقع وفات در مکه در حرم خدا و بین رکن و مقام دفن شده بود (بحارالانوار، ج 11، ص 260، ح 4).
و در برخی از روایات آمده است که قبر حضرت آدم در غار ابی قبیس است که در مکه واقع است (همان، ص 261 و 266، ح 15، ص 267 ، ح 17).
غار ابی قبیس را غار الکنز می نامند و قبر حضرت آدم تا زمان طوفان حضرت نوح در همین غار بود (همان، ص 267 ، ح 17).
در همین روایات آمده است که حضرت نوح تابوت حضرت آدم را از مکه به نجف آورده است (تاریخ انبیاء، رسولی محلاتی، ص 49 ؛ بحارالانوار، ج 11، ص 268، ح 18 به نقل از کامل الزیارات ؛ سفینه البحار، ج 1، ص 15 چاپ سنگی ؛ تاریخ انبیا، عمادزاده، ج 1، ص 125).
و در تاریخ طبری آمده است که حضرت نوح، حضرت آدم را در بیت المقدس دفن کرد (تاریخ طبری، هشت جلدی، ج 1، ص 109، س 12، چاپ بیروت)
ولی آنچه معروف و مشهور است همان است که نوشتیم و قبر حضرت آدم در حرم حضرت علی(ع) است.

قبر حضرت ابراهیم:

قبر حضرت ابراهیم در شام است (بحارالانوار، ج 12، ص 79، ح 8).
و در فلسطین اشغالی، شهر الخلیل واقع است (داستان پیامبران، کاظم مقدم، ص 69).
در آن زمان الخلیل را حبرون می نامیدند. حضرت ابراهیم در حبرون مزرعه ای داشت و ساره همسرش را در همین مزرعه دفن کرده بود و خود حضرت ابراهیم در کنار قبر ساره دفن شده است.
شهر الخلیل در 37 کیلومتری جنوب غربی بیت المقدس واقع شده است (تاریخ انبیا، رسولی محلاتی، ص 165 ؛ تاریخ انبیا، عمادزاده، ج 1، ص 319 ؛ داستان پیامبران، کاظم مقدم، ص 69 و پاورقی همین صفحه).

قبر حضرت موسی:

براساس برخی از نوشته ها قبر حضرت موسی مشخص نیست و کسی نمی داند که آن حضرت در کجا وفات کرد و در کجا دفن شد و این نشانگر نادانی قوم یهود است و از این بر می آید که قوم یهود برای حضرت موسی(ع) ارزشی قایل نبودند وگرنه قبر او نامعلوم نمی شد (موسی از دیدگاه قرآن، محسن بینا، ص 195 به بعد).
در روایات متعددی آمده است که بنی اسرائیل قبر حضرت موسی را نمی شناختند (بحارالانوار، ج 13، ص 366 ، ح 9 و ص 368، ح 14).
و در این روایات آمده است که حضرت موسی(ع) را فرشتگان دفن کردند (همان، ص 368، ح 14 ؛ قصص الانبیا، راوندی، ص 174، ح 204).
این می رساند که حضرت موسی(ع) در پایان زندگی خود تنها مانده بود و کسی با آن نبوده و در تنهایی وفات کرده است. بر پایه روایات ما حضرت موسی در «تیه» وفات کرده است (بحارالانوار، ج 3، ص 363 به بعد، ح 1 و 8 و 18).
«تیه» بیابانی بی آب و علفی است که در داخل شبه جزیره سینا واقع است و جغرافی دانان عرب آن را صحرای بنی اسرائیل می نامند (المنجد، بخش اعلام، حرف ت).
از پیامبر اسلام پرسیدند که قبر حضرت موسی در کجاست؟ فرمود: در کنار جاده اصلی و تل قرمز رنگ (بحار، ج 13، ص 366).
در آن زمان در صحرای «تیه» جاده اصلی و تل قرمز رنگ مشخص بود و مردم آن را می شناختند. براساس این روایت، قبر حضرت موسی در شام است.
در پاورقی ص 133 کتاب داستان پیامبران، آمده است که محل دفن حضرت موسی در شش فرسخی بیت المقدس است و این را از کتاب منتخب التواریخ نقل کرده است و از کتاب تقویم التواریخ نقل کرده که قبر حضرت موسی(ع) در بیابان «تیه» است.
کتاب تاریخ انبیا، عمادزاده، ج 2، ص 567 و تاریخ انبیا، رسولی محلاتی، ص 480 هم وفات موسی را در تیه آورده اند. بنابراین به طور دقیق نمی توان گفت که قبر حضرت موسی در کجاست.