قبول وصيّت

شيخ صدوق & گويد:
محمّد بن حسن صفّار به امام حسن عسکري × نوشت: مردي وصيّ مردي ديگر بود، او مُرد، و به مرد ديگري وصيّت کرد. آيا بر اين وصيّ لازم است به وصيّت آن که اين مرد وصيّ او بوده عمل کند؟
امام × در پاسخ نوشت:
يَلْزَمُهُ بِحَقِّهِ إِنْ کَانَ لَهُ قِبَلَهُ حَقٌّ إِنْ شَاءَ الله.
«اگر آن وصي‌ّ اول حقّي براي انجام وصيّت دريافت داشته، حق او بر اين هم لازم مي شود».[1]