قضاوت زنان در اسلام

تصدی امر قضائ به عنوان یک واجب کفایی , بیش از آن که حق باشد تکلیف است . آنچه مسلم است این است که زن , وظیفه ای برای تصدی امر قضا ندارد. اما سخن این است که آیا منصب قضا خاص مردان است ؟ مشهور چنین معتقدند هر چند کسانی هم هستند که مرد بودن را برای قاضی و قضاوت شرط نمی دانند. جدای از بحث های تخصصی و فقهی , توجه به این نکته سودمند است که هر چند هم قضا و هم برخی از امور اجرایی از قبیل وزارت هر دو از شاخه ها و زیرمجموعه های امامت و رهبری هستند اما این تفاوت اساسی بین آنها وجود دارد که امور اجرایی به طور مستقیم یا غیرمستقیم تحت اشراف رهبری بوده و دخالت و اعمال ولایت توسط رهبر در این حوزه برابر اصل است , ولی مقام و منصب قضاوت , چنین نیست زیرا هر چند قاضی منصوب امام و رهبر است اما به لحاظ وظیفه قضایی مستقل است و به همین جهت اشراف بر او و دخالت در کار او خلاف اصل است . با توجه به این تفاوت و با توجه به آن که در قضاوت از هیجانات احساسی و عاطفی و بهره مندی او از حزم و دوراندیشی او را در صدور رائی صائب کمک می کند اختصاص این وظیفه به مردان و معافیت زنان از این تکلیف کاملا توجیه پذیر است زیرا قواعد اجتماعی و قوانین حقوقی بر حسب وضعیت غالب تدوین می شوند از این وجود تعداد زنانی فاضل و صاحب حزم و حاکم بر احساسات و عواطف خود, نمی تواند ناقض قانون فوق باشد.