قضای روزه حائض

باید خاطر نشان کرد که انسان با پیشرفت در علوم و فنون به حکمتهایی و فلسفه هایی از احکام فرعی دین دست می یابد و قرآن و روایات معصومین (ع ) هم بدان اشاره فرموده است . درباره بحث زن حائض که روزه اش را باید قضا کند و نمازش که این قدر در اهمیتش سخن در میان است , قضا ندارد؛ یکی از حکمت های آن را از روایات امامان معصوم (ع) می توان چنین بیان کرد: شیخ صدوق (ره) در کتاب شریف , علل الشرایع با توجه به سلسله سند, از ابی بصیر نقل می کند که او می گوید: ‹‹از حضرت امام صادق (ع ) سؤال کردم که چرا زن حائض روزه اش را باید قضا کند ولی نمازش را قضا لازم نمی باشد حضرت در جواب فرمودند: زیرا روزه در یک ماه فقط واجب می باشد ولی نماز در هر شبانه روز از سال واجب می باشد››؛ لذا برای اینکه زن حائض بتواند مقداری از روزه های فوت شده را درک کند واجب است روزه هایی که در ایام عادت بوده است را قضا نماید ولی چون می تواند در ایام دیگری (غیراز ایام عادت ماهانه) به فیض نماز نائل آید نیازی به قضای نمازهای ایام عادت ندارد. و در روایتی دیگر علی بن مهزیار, آن مرد وارسته ای که به محضر امام زمان – ارواحنا له الفداء – شرفیاب شده است نقل می کند که ‹‹مسأله ای پرسیدم که امام (ع) در جواب فرمودند: روزه را قضا کند و لازم نیست نماز را قضا نماید, عرض کردم: چرا؟ ایشان فرمودند: چون رسول الله (ص ) زنان را چنین امر فرموده است››. از این روایت فهمیده می شود که مسائل و احکام شرعی بعنوان تعبد و فرمان الهی بوده و به صلاح بنده ی خداست که اطاعت نماید و آن ها را امتثال کند.