قوم شعیب(ع) و خداپرستی

آنها که بتها را آثار نیاکان و نشانه اصالت فرهنگ خویش می پنداشتند و از کم فروشی و تقلب در معامله سود کلانی می بردند، در برابر شعیب چنین گفتند: «ای شعیب! آیا نمازت به تو دستور می دهد که ما آنچه را پدرانمان می پرستیدند ترک گوئیم؟ و یا آزادی خود را در اموال خویش از دست دهیم و نتوانیم به دلخواه مان در اموالمان تصرف کنیم؟ تو که آدم بردبار، پرحوصله و فهمیده ای»، از تو چنین سخنانی بعید است!هود/87این جمعیت ظالم و ستمگر که خود را در برابر حرفهای منطقی شیعب بی دلیل دیدند برای اینکه به خودکامگی خود ادامه دهند، سیل تهمت و دروغ را متوجه او ساختند. همان برچسب همیشگی را که مجرمان و جباران به پیامبران می زدند، و به او زدند و گفتند: «تو فقط از افسون شدگانی»!شعراء/185
تو اصلاً یک حرف منطقی در سخنانت دیده نمی شود و گمان می کنی با این سخنان می توانی ما را از آزادی عمل در اموالمان باز داری؟!.
بعلاوه «تو فقط بشری هستی همچون ما»،شعراء/185چه انتظاری داری که ما پیرو تو شویم، اصلاً چه فضیلت و برتری بر ما داری؟
«ما تنها گمانی که درباره تو داریم این است که فرد دروغگوئی هستی»!شعراء/186
بعد از گفتن این سخنان ضد و نقیض که گاهی او را دروغگو و انسانی فرصت طلب که می خواهد با این وسیله بر آنها برتری جوید، و گاه او را افسون شده خواندند، آخرین سخنشان این بود که بسیار خوب «اگر راست می گوئی سنگهای آسمانی را بر سر ما فرو ریز» و ما را به همان بلائی که به آن تهدیدمان می کنی مبتلاساز تا بدانی ما از این تهدیدها نمی ترسیم!شعراء/187
قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی