قوم لوط چه كسانى بودند؟

حضرت لوط ـ برادر زاده ى حضرت ابراهيم(عليه السلام) ـ از سرزمين بابل (عراق امروز) و كلدان بود. قوم او اهل مداين بودند. حضرت امام باقر(عليه السّلام) فرمود: قريه ى قوم لوط كه عذاب بر آن ها نازل شد، « سدوم» نام داشت.[1]آيين شان بت پرستى و فحشا در بين آن ها زياد بود و اوّلين كسانى بودند كه لواط در ميان آن ها شايع شد،[2] به طورى كه علنى مرتكب مى شدند و حيا نمى كردند.[3] اين عمل شنيع آن چنان ترويج يافت كه به عادت اجتماعى تبديل گشت و مردان زنان را رها كرده، در كنار راه ها در كمين پسران و مردان مى نشستند. خداوند حضرت لوط را به سوى آن ها فرستاد تا به تقوى و ترك فحشا دعوت كند و از عاقبت گناه برحذر دارد; اما آن ها دعوت او را اجابت نكردند و تنها در جواب گفتند: اگر راست مى گويى براى ما عذاب الهى بياور! و او را به اخراج از شهر تهديد كردند[4] و گفتند: آل لوط را از شهر خارج كنيد! آن ها مردمى پاكدامن هستند.[5]ابوحمزه ى ثُمالى از امام باقر(عليه السلام) روايت مى كند: حضرت لوط سى سال مردم را به اطاعت خداوند و ترك فحشا دعوت كرد; اما هيچ كس دعوت او را نپذيرفت.[6]

پي نوشت ها:
[1]. ميزان الحكمه، ج4، حديث 19606.
[2]. اعراف: 7/ 80.
[3]. عنكبوت:29/ 29.
[4]. شعراء: 26/ 162-167.
[5]. نمل: 27/ 59.
[6]. المحاسن، ج 1، ص 112، حديث 104.