آنچه موجب كفاره مي شود، شكستن قسم است نه قسم خوردن براي دفع ضرر و جلب منفعت.
مساله: اگر كسي قسم بخورد كاري را انجام دهد يا ترك كند، چنانچه عمدا مخالفت كند بايد كفاره بدهد يعني بايد ده فقير را اطعام كند يا لباس بپوشاند و اگر اينها را نتواند بايد سه روز روزه بگيرد.
پي نوشت:
توضيح المسائل مراجع، م916، 1510، 2670.