امام رضا عليه السلام از پدرانش از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم از جبرئيل نقل مي کند که خداوند مي فرمايد: «کلمه ي لا اله الا الله » دژ محکم من است. کسي که آن را بگويد، داخل قلعه ي من مي شود و کسي که داخل قلعه ي من شد، از عذاب من ايمن خواهد بود.»(1) آن حضرت شرط اساسي آن را قبول ولايت ائمه عليهم السلام دانسته است.
لا اله الا الله کلام بسيار شريفي است که به واسطه ي آن، در مرحله ي اول، تمام معبودهاي ساختگي و دروغين نفي مي شود (لا اله) و در مرحله ي دوم، مقام و منزلت معبود حقيقي را در خداوند منحصر مي کند (الا الله).
حروف اين کلمه ي توحيدي به گونه اي چينش شده است که در گفتن آن به حرکت لب ها نيازي نيست و اين از امتيازات مهم اين ذکر است و عنايتي است از طرف خداوند به بندگانش، به سبب تحقق اخلاص در اين ذکر توحيدي. امام صادق عليه السلام مرتبه ي بالاتر اخلاص در اين کلمه را چنين بيان مي کند: «کسي که” لا اله الا الله” بگويد، داخل بهشت مي شود و اخلاص در آن، اين است که” لا اله الا الله” مانع او از ارتکاب محرمات الهي شود.»(2) در روايات، آثار و فضيلت زيادي براي آن نقل شده است. امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «کسي که صد مرتبه” لا اله الا الله” بگويد، در آن روز [که اين ذکر را مي گويد] از نظر عمل، افضل از همه ي مردم است، مگر از کسي که زيادتر گفته باشد.»(3)
خواندن هزار مرتبه “لا اله الا الله” سبب نجات از گرفتاري ها و رهايي از قيد و بندها است(4) و مداومت بر آن، علاج وسوسه است. مرحوم آيت الله کشميري براي نفي خواطر و درمان حديث نفس ذکر” لا اله الا الله” را سفارش مي کرد.(5)

پي نوشت :

1- بحار الانوار، ج 49، ص 126.
2- بحار الانوار، ج 8، ص 359.
3- وسائل الشيعه ي، ج 7، ص 183.
4- هزار و يک ختم، ص 33.
5- صداقت، روح و ريحان، ص 89؛ صداقت، صحبت جانان، ص 121.

منبع: برگرفته از مجله ي خلق پيش شماره پنجم /س