لباس نمازگزار

محمّد بن عبدالجبّار گويد:
به امام حسن عسکري × نامه نوشتم و پرسيدم: آيا نماز خواندن در کلاهي که پشم حيوان حرام گوشت بر آن است، يا تکّه اي حرير، يا تکّه اي از پشم خرگوش در آن است صحيح است؟
حضرت × در جواب مرقوم فرمودند:
لا تَحِلُّ الصَّلَاةُ فِي الْحَرِيرِ الْمَحْضِ، وَ إِنْ کَانَ الْوَبَرُ ذَکيّاً، حَلَّتِ الصَّلَاةُ فِيهِ إِنْ شاءَ اللهُ تَعَالي.
«نماز خواندن در لباسي از ابريشم خالص روا نيست و اگر کُرک حيوان تذکيه شده باشد، نماز در آن حلال است، إن شاء الله تعالي».[1] ابراهيم بن مهزيار نيز گويد:
نامه اي به امام حسن عسکري × نوشتم و از آن حضرت درباره نماز در لباس قرمز پرسيدم، و اينکه اصحاب ما در نماز خواندن در آن توقّف مي کنند.
حضرت × چنين نگاشت:
لَا بَأْسَ مُطْلَقٌ، وَالْحَمْدُللهِ.
«هيچ اشکالي ندارد، والحمدلله».[2] عبدالله بن جعفر نيز گويد:
نامه اي به امام حسن عسکري × نوشتم و از او پرسيدم: آيا جايز است مرد نماز بخواند در حالي که همراهش نافه مشک باشد؟
حضرت × نگاشت:
لَا بَأْسَ بِهِ إِذا کَانَ ذَکيّاً.
«اگر آن حيوان تذکيه شده باشد، اشکالي ندارد».[3]