1ـ شهرداری نیازی به خانه ی مردم ندارد، ولی اگر در نقشه ای که با آن می خواهیم خانه بسازیم اشکالی باشد، کارشناس شهرداری اجازه نمی دهد خانه را بسازیم. چون خانه ای که با نقشه غلط ساخته شود، برای ساکنین آن خطر دارد. اگر نقشه ی ساخت یک هواپیما هم اشکال داشته باشد، باز سازمانهای مربوطه اجازه ی ساخته شدن آن را نمی دهند. چرا؟ چون اگر با نقشه نادرست، هواپیمایی ساخته شود، می تواند منجر به فاجعه ی بزرگی شود. اعمال عبادی هم نقشه ی وجود انسان کامل هستند؛ که شخص با آنها خودسازی می کند؛ یعنی خود ابدی خودش را با این نقشه می سازد. هر چه این نقشه با جزئیّات بیشتر باشد، طبیعی است که انسانی دقیقتر با آن ساخته می شود.
جزئیّات نقشه هم بر دو گونه است.
الف: جزئیّات ضروری، که بدون آنها، ساختمان یا دستگاه ساخته شده، مشکل اساسی خواهد داشت.
ب: جزئیّات غیرضروری ولی مفید، که نبود آنها، مشکل اساسی برای ساختمان یا دستگاه درست نمی کند، ولی بودن آنها، ارزش و اعتبار آن ساختمان یا دستگاه را بالا می برد.
در عبادات هم هم دو گونه جزئیّات وجود دارند.
الف: جزئیّات واجب، که بدون آنها، انسان برزخی و اخروی، به درستی ساخته نمی شود؛ و انسانی معیوب ساخته خواهد شد.
ب: جزئیّات مستحبّ، که نبود آنها، آسیبی به اصل وجود انسان نمی رساند ولی اگر مراعات شوند، وجود برزخی و اخروی انسان، بهتر و با کیفیّت بالاتر ساخته می شود.
2ـ کسی که دانسته و از روی عمد، عملی را غلط انجام می دهد، مقصّر کج ساخته شدن وجود برزخی و اخروی اش خودش است. لذا عذرش موجّه نیست. امّا اگر کسی ندانسته و به صورت سهوی عملی را نادرست انجام داده، در برزخ، وجود او کج ساخته شده ی او را تصحیح می کنند؛ که این تصحیح نمودن، با مقداری تخریب و دوباره سازی همراه است؛ که این تخریب و دوباره سازی، همان عذاب برزخی است. لذا اینها بعد از تخریب و دوباره سازی، وجودی سالم یافته و لایق بهشت می شوند. پس پنداشته نشود که هر کسی عملش ناقص بوده، لزوماً به جهنّم می رود.
امّا شفاعت یعنی اینکه شافعان وساطت می کنند تا اجازه داده شود که وجود کج ساخته شده ی یک شخص، تخریب و دوباره سازی شود؛ و در مواردی، از کجی های جزئی، چشم پوشی شود.