لطفا در مورد روابط همسران به ويژه روابط جنسي و نكاتي كه بايد در اين زمينه رعايت شود، راهنمايي فرماييد.

پيوند زناشويي از شيرين‌ترين پيوندها در روابط انسانها است و خانواده كانوني  براي امنيت، آرامش، مودت و آسايش هر زن و مرد است. برخورداري از همسر خوب و شايسته در زندگي، يكي از نعمت‌هاي بزرگ است كه خداوند به بندگان خويش عنايت مي‌كند و براي به دست آوردن چنين نعمتي، تعاليم عالي اسلام علاوه بر ملاك و معيارهاي انتخاب همسر، رهنمودها و دستوراتي براي زندگي بهتر و شرافتمندانه بيان فرموده است و كساني كه در زندگي زناشويي دنبال سعادت و خوشبختي هستند، هم در انتخاب همسر و هم در نحوة تنظيم روابط جنسي، بايستي به اين دستورات وتعاليم ارزشمند عمل كنند.
الف) مواردي كه روابط جنسي با همسر حرام است:
1. زماني كه زن در عادت ماهيانه (حيض) مي‌باشد. 2. زماني كه زن خون نفاس ديده است، يعني بچه به دنيا آورده است. كه تا زمان قطع شدن خون نفاس، روابط جنسي حرام است و گناه دارد.[1]3- درروزماه مبارک رمضان.
ب) كارهائي كه موقع جماع (رابطه جنسي با هسمر) مكروه است. يعني كارهايي كه انجام آن حرام نيست و گناه ندارد ولي اثرات نامطلوبي روي كودك و همسران به همراه دارد.
1. جماع در جائي كه آب براي غسل وجود ندارد. 2. حرف زدن موقع جماع مگر اين كه ياد خدا و دعا باشد. 3. نگاه كردن به عورت زن. 4. پشت به قبله يا رو به آن جماع كردن. 5. جماع كردن در جائي كه بچه‌اي وجود دارد، (خوابيده يا بيدار). 6. در حال جماع لخت شدن و كاملاً برهنه بودن. 7. جماع بين اذان صبح تا طلوع آفتاب. 8. در پشت زن (دُبر) جماع كردن. 9. جماع در شب عيد فطر و قربان. 10. جماع در شب چهارشنبه و 11. شكم پر و ايستاده جماع كردن.[2]ج) كارهايي كه موقع جماع مستحب است و ثواب دارد.
1. جماع كردن در زماني كه زن به آن تمايل دارد و ناراحت نيست. 2. با مقدمات شروع كردن؛ يعني اين كه اول با زن ملاعبه و بازي و شوخي كند و او را آماده كند و بعد جماع نمايد. 3. در حال جماع با وضو بودن و استفاده از بوي خوش براي هر دو طرف (زن و مرد). 4. بدون عجله جماع كردن يعني جماع را با حوصله انجام دهد و اينكه عجله نداشته باشد. 5. با نام خدا و با دعا شروع كردن. 6. نظافت و آرايش براي هر دو طرف (زن و مرد) در حال جماع. 7. شب دوشنبه و سه شنبه و پنج شنبه و شب جمعه و روز جمعه بعد از عصر، ‌جماع خوب است. 8. زن و مرد هر كدام خود را با دستمال جداگانه پاك كنند و پرهيز از دستمال مشترك.

حقوق زن و مرد در مسائل زناشوئي:
زن بايد هميشه در اختيار مرد باشد يعني هر وقت مرد طالب عمل زناشوئي باشد، زن اطاعت كند، مگر اين كه عذر شرعي داشته باشد (مثل مريضي يا عادت و غيره) و زن حق ندارد در مسائل زناشوئي نافرماني كند و البته مرد هم بايد مراعات حال زن را بكند و مواقعي كه زن آمادگي ندارد، نزديك او نشود.[3]وظايف اخلاقي زن و مرد نسبت به همديگر:
روابط همسران به مسائل جنسي خلاصه نمي شود، بلكه در موارد ديگر نيز زن و مرد نسبت به همديگر وظايفي دارند كه بايد آنها را مراعات كنند. در غير اين صورت زندگي آنان از صفاي لازم برخوردار نخواهد بود و چه بسا به مشكل نيز مواجه خواهد شد.
الف. وظايف مرد نسبت به زن
1. خوش اخلاقي؛ 2. مدارا و مهرباني؛ 3. ترحم و نوازش؛ 4. پرهيز از توهين؛ 5. پرهيز از تنبيه؛ پيامبر گرامي اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ فرمودند: هر كسي به صورت زنش سيلي بزند، خداوند به مالك جهنّم دستور مي‌دهد تا هفتاد سيلي به او بزنند.[4] 6. پرهيز از فرمانهاي بي‌جا؛ 7. تلاش در راه رفاه خانواده؛ 8. خريدن هديه براي خانواده؛ 9. آراستگي؛ 10. حفظ غيرت و آبرو؛ 11. پرهيز از ترشروئي؛ 12. عفو و گذشت از تقصير همسر؛ 13. حضور در جمع صميمي خانواده و گفتگو با آنان.
ب. وظايف زن نسبت به مرد
1. هماهنگي با شوهر؛ 2. مهر و محبّت؛ 3. پرهيز از ناسپاسي و لجاجت؛ 4. خودداري از آزار همسر؛ 5. احترام و فرمانبرداري؛ 6. پرهيز از منت گذاشتن به همسر؛ 7. پرهيز از خشونت و بداخلاقي؛ 8. آرايش براي شوهر؛ 9. كمك به همسر؛ 10. پرهيز از نگاه به نامحرم؛ 11. خوشبو كردن خود براي همسر؛ 12. سپاسگزاري و تشكر از همسر؛ 13. قهر نكردن؛ 14. پرهيز از لباس و زيور نامناسب در بيرون خانه؛ 15. تأمين امنيت روحي و رواني همسر و درك او.[5]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. غلامعلي افروز، روانشناسي همسران برتر، انجمن اولياء و مربيان، 1377.
2. ضياء الدين صدري، آئينة ازدواج و روابط همسران، انجمن اولياء و مربيان، 1373.
3. حسين مظاهري، اخلاق در خانه، انتشارات رئوف، 1370.
4. سيد علي اكبر حسيني، اخلاق در خانواده، انتشارات اسلامي، 1369.

پي نوشت ها:
[1] . رسالة عمليه، مراجع معظم تقليد.
[2] . حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، انتشارات اسلاميه، 1384 ق، ج14، باب نكاح.
[3] . موسوي خميني، سيد روح الله، تحرير الوسيله، انتشارات جامعه مدرسين حوزه علميه، بي‌تا، ج3.
[4] . مستدرك الوسائل، ج 14، ص 250.
[5] . معاونت آموزشي دفتر تبليغات اسلامي، ره توشه راهيان نور، 1375.