قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
خداوند متعال مي‌فرمايد: فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ؛[1] (پس آدم از پروردگارش كلماتي دريافت داشت (و با آن‌ها توبه كرد) و خداوند توبه او را پذيرفت چراكه خداوند توبه‌پذير و مهربان است.»
در آيات قبل (36ـ34 بقره) ماجراي وسوسه ابليس، به حضرت آدم و دستور خروج آدم از بهشت ذكر شده است، حضرت آدم ـ عليه السّلام ـ وقتي متوجه شد به خود ستم كرده است و بر اثر فريب شيطان از محيط آرام و پرنعمت بهشت رانده شده و در محيط رنج آور زمين قرار خواهد گرفت، در اين‌جا به فكر توبه و جبران خطاي خويش افتاد و با تمام جان و دل متوجه پروردگار خود شد، لطف خداوند هم او را ياري كرد و از جانب خداي خود كلماتي را دريافت نمود كه مؤثر بود و با آن توبه كرد. ميان مفسران در اين‌كه «كلمات» و سخناني را كه خدا براي توبه به آدم تعليم داد گفتگو است.
از جمله تفسيرها[2] اين است كه همان جملات سوره اعراف آيه 23 مي‌باشد: « قَالا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ؛ گفتند: خداوندا ما بر خود ستم كرديم، اگر تو ما را نبخشي و بر ما رحم نكني از زيان‌كاران خواهيم بود.»
آن‌چه از روايات شيعه و سني استفاده مي‌شود مراد از كلماتي كه آدم بوسيله آن‌ها توبه نمود، توسل به بهترين خلق خدا، يعني حضرت محمد و اهل بيت او ـ عليهم السلام ـ است. در کتب البرهان[3] و نورالثقلين[4] كه از كتب تفسيري روايي شيعه است آمده است: عن ابن عباس قال سألت النبي ـ صلي الله عليه و آله ـ عن الكلمات التي تلقاها آدم من ربه فتاب عليه. قال: «سأله بحق محمد و علي و فاطمه و الحسن و الحسين الا تبت عليه فتاب عليه. آدم ـ عليه السّلام ـ با توسل به اين كلمات (محمد و آل محمد) از درگاه خداوند تقاضاي بخشش نمود و خدا او را بخشيد.
غالب مفسران شيعي در ذيل آيه 37 سوره بقره، مراد از كلمات را توسل به حضرت محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ و حضرت علي و فاطمه و امام حسن و امام حسين ـ عليهم السّلام ـ طبق حديثي كه از پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ نقل شده ـ گرفته‌اند، اما در كتب عامّه (اهل تسنن) از جمله تفسير «الدر المنشور» دو حديث در اين مورد آمده است:
الف) اخرج الديلمي في الفردوس مسنداً عن علي ـ عليه السّلام ـ : «دعاءٌ فيه اللهم اني اسئلك بحق محمد و آل محمد مكرراً؛ از حضرت علي ـ عليه السّلام ـ نقل نموده است كه دعايي كه حضرت آدم ـ عليه السّلام ـ مكرر نموده است، «اللهم اني اسئلك بحق محمد و آل محمد» بوده است.»
ب) «اخرج ابن النجار عن ابن عباس قال سألت رسول الله ـ صلي الله عليه و آله ـ عن الكلمات التي تلقاها آدم من ربه فتاب عليه. قال: «سأل بحق محمد و علي و فاطمه و الحسن و الحسين الا تبت علي فتاب عليه.»[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. ابوعلي الطبرسي، مجمع البيان في تفسير القرآن، قم؛ مؤسسة مكتبه آيت الله المرعشي النجفي، 1403 هـ . ق، ج 1، ص92 ـ 89 .
2. محمد حسين الطباطبايي، الميزان في تفسير القرآن، بيروت؛ مؤسسة الاعلمي للمطبوعات، ج 1، ص 150 ـ 130.
پي نوشت ها:
[1]. بقره/37.
[2] – مكارم شيرازي، ناصر و همكاران، تفسير نمونه، تهران، دارالكتب الاسلاميه، 1373، ج1، ص 197.
[3] – السيد هاشم البحراني، البرهان في تفسير القرآن، قم، انتشارات اسماعيليان، ج1، ص 87، حديث 5.
[4] – ابن جمعه الحويزي، تفسير نورالثقلين، قم، چاپ دوم، مطبعه علميه، ج1، ص 57، حديث 147.
[5] – جلال الدين السيوطي، الدر المنشور في التفسير بالمأثور، بيروت، انتشارات محمد ابن دمج، ج1، ص 60.