برخی از کتابهای عرفانی و ادبی، ابیاتی را به امام علی(ع) نسبت دادهاند که در یکی از آنها آمده است: «آيا گمان مىكنى كه تو موجود كوچكى هستى در حالىكه عالم بزرگ در تو نهفته است». این شعر اگر چه دارای سند نیست، اما دارای محتوای عمیقی میباشد و در بیان حقیقت واقعی انسان و بیان جایگاه و مقامی است که انسان توان رسیدن به آنرا دارد، اما توجهی به آن نکرده و خود را تنها یک جسم کوچک بیفایده میپندارد.