مشیت خدا و هدایت مردم

آیه ای که در نامه خود نوشته اید آیه 42 سوره اعراف است. این آیه بیان سخن بهشتیان در بهشت است آنان پس از استقرار در بهشت می گویند: «سپاس خداوند را که ما را به این مقام هدایت نمود و اگر او ما را به طریق ایمان هدایت نمی نمود خود به این منزلت راه نمی یافتیم. در توضیح معنای آیه توجه به چند نکته ضروری است: نکته اول: خداوند تمامی انسانها را از درون به وسیله فطرت و از بیرون به واسطه انبیا به هدایت دعوت کرده و می کند (فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها)؛ (91:8) و در این مرحله هیچ تفاوتی در میان افراد بشر وجود ندارد. نکته دوم: افراد در برابر هدایت های الهی عکس العمل های مختلفی بروز می دهند برخی آن را به اختیار خود پذیرا می شوند و برخی به آن توجهی می کنند (إِنَّا هَدَیْناهُ اَلسَّبِیلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً؛ (76:3) نکته سوم: خداوند کسانی را که هدایت اولیه را گردن نهند به مرحله بالاتری از هدایت نائل و با تاییدات و توفیقات خود او را به کمالات بیشتری می رساند. کسانی را نیز که طغیان کنند و به مرحله ای از کفر و ناسپاسی برسند از هدایت محروم می نماید (ویمدهم فی طغیانهم یعمهون سوره بقره) این قوانین نسبت به تمامی افراد بشر یکسان اجرا می شود عاملی که در این میان نقش اصلی را ایفا می کند اختیار و ازادی انسان است که خویش را در جریان کدامیک از سفتهای الهی قرار دهد.