مصادیق روایت «قرآن بخوان و بالا برو» چه کسانی اند؟

1. حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام به حفص می فرماید: «ای حفص! هر که از دوستان و شیعیان ما بمیرد و قرآن را خوب نداند، در قبر به او یاد می دهند تا خداوند بدان وسیله درجه اش را بالا برد؛ زیرا درجات بهشت برابر با آیات قرآن است. به او گفته می شود: بخوان و بالا برو. سپس می خواند و بالا می رود».اصول کافی، ج 4، ص 408. 2. امام صادق علیه السلام می فرماید: «هر کس در حال جوانی، قرآن بخواند و با ایمان هم باشد… به او گفته می شود: بخوان و یک درجه بالا برو». سپس به قرآن می گویند: آیا آنچه تو خواستی به او رساندیم و تو را خشنود کردیم؟ می گوید: آری».همان، ص 406.
3. از دیگر مصادیق روایت مذکور، حافظان حقیقی قرآن اند. بدین معنی که اگر رفتار انسان با آیات الهی همخوانی داشته باشد، قرآن و مفاهیم آن با گوشت و خون او آمیختگی می یابد. چنین انسانی به طور طبیعی هنگام تلاوت قرآن یک نوع تخاطب و هم سخنی را با خدای خویش خواهد یافت. رسول خداصلی الله علیه وآله فرموده است: در روز قیامت قرآن به انسان گوید: منم که شب تو را به
بیداری به پایان بردم، روزهای داغ تو را به تشنگی به سر آوردم و آب دهانت را خشک کردم و اشکت را روان ساختم [اکنون ] هر کجا بروی، من هم با تو باشم… آن گاه به او گفته شود: بخوان و بالا برو. سپس هر یک آیه که بخواند، یک درجه بالا می رود». به عبارت دقیق، قرآن خواندن و بالا رفتن در آخرت، تجسّم عینی حقیقت عمل در این دنیا است و با توجه به اینکه حفظ قرآن مراتبی
دارد و مرتبه عالی آن، حفظ در همه ابعاد است، میزان ترقی در آن عالم نیز متناسب با مراتب حفظ است. بنابراین کسی که روح و حقیقت قرآن را حفظ کرده و آن را با جان و دل آمیخته و مورد فهم و عمل قرار داده است، مراتب بسیار بالایی را کسب خواهد کرد. و همچنان که خواندن و عمل کردن به آیات قرآن در دنیا، انسان را از نظر روحی و معنوی بالا می برد؛ در قیامت نیز این واقعیت در
ارتقای به مقامات والای بهشت، تجلی می یابد.