اصولاً شناخت واقعي افراد كاري سخت و ناممكن است، زيرا تنها كسي كه از درون انسانها مطلع است خداوند متعال ميباشد؛ «الله يعلم ما في الصّدور».امابه نظرمي رسد براي شناخت افراد، ولو به صورت اجمالي، سه راه را مي توان بيان كرد:
1. سابقه افراد: به نظر ميرسد كه با نگاه به سوابق افراد بشود تا حدودي به افكار واقعي آنها پي بردونسبت به آنهاشناخت پيداکرد. بابررسي سوابق اجرايي ،نحوه تعامل بامردم ،وابستگي هاي گروهي و…اشخاص،مي توان به صحت ادعاها وشعارها يشان تااندازهاي پي برد.
2. سخنان و اظهارات: راه ديگري براي شناخت بهتر افراد بررسي افكار و انديشههاي آنهاست كه از طريق قول و سخن او فهميده مي شود. البته هر چند پي بردن به تمامي انديشههاي افراد كار دشواري است ولي با توجه به برخي موضعگيريها و اقوال ميتوان تا حدودي به افكار واقعي آنان پي برد.
3. تحقيق و پرسش از افراد مورد وثوق: سومين راه ممكن در مورد شناخت افراد، پرسش از افراد مورد وثوق و خوشنام است تا در اين مورد توضيح دهند كه فرد مورد نظر آيا صلاحيت نمايندگي براي مجلس را دارد يا نه؟
حضرت امام خميني (ره) در آخرين جملات وصيتنامه خويش در موردفريبکاري برخي افراد ميفرمايند: «من در طول مدت نهضت و انقلاب به واسطه سالوسي و اسلام نمايي بعضي افراد ذكري از آنان كرده و تمجيدي نمودهام كه بعد فهميدم از دغل بازي آنان اغفال شدهام. آن تمجيدها در حالي بود كه خود را به جمهوري اسلامي متعهد و وفادار مينماياندند و نبايد از آن مسائل سوء استفاده شود و ميزان در هر كسي حال فعلي او است».[1]اين جملات نشانگر اين قضيه است كه حتي امام خميني(ره) با آن مرتبه عظيم معنوي و عرفاني و سياسي خويش در شناخت دقيق و واقعي برخي افراد درمقاطعي اشتباه نمودند، چه برسد به ما كه از لحاظ مقام معنوي وبينش سياسي قابل مقايسه با ايشان نيستيم. با اين توضيحات خوب است در پايان مباحث خود به برخي از معيارها در باب شناخت نمايندگان از بيان حضرت امام (ره) اشارهاي بنماييم.
معيارهاي شناخت و انتخاب نمايندگان مجلس شواري اسلامي از ديدگاه امام خميني (ره):
1. كساني كه انتخاب كنند كه صد در صد مسلمان و معتقد به احكام اسلام و معتقد به اجراي احكام اسلام و مخالف با مكتبهاي انحرافي و معتقد به جمهوري اسلامي باشند. شناخت اين اشخاص يا با آشنايي به اعمال و رفتار آنان از زمان رژيم طاغوت تاكنون و يا به معرفي روحانيون متعهد در شهرستانها يا اشخاص متدين موجه كه گرايش به چپ و راست يا دستهاي نداشته باشند.[2]2. افراد سالم، افراد وطنخواه، افراد وطندوست، افرادي كه نه شرقي باشند و نه غربي، بلكه در صراط مستقيم اسلاميت و انسانيت باشند، انتخاب كنيد و به آنها رأي بدهيد.[3]3. اشخاص اسلامي، متعهد غير منحرف از صراط مستقيم الهي را در نظر بگيريد و سرنوشت اسلام و كشور خود را به دست كساني دهيد كه به اسلام و جمهوري اسلامي و قانون اساسي معتقد و نسبت به احكام نوراني الهي متعهد باشند و منفعت خود را بر مصلحت كشور مقدم ندارند.[4]4. مردم شجاع ايران با دقت تمام به نمايندگاني رأي دهند كه متعبد به اسلام، وفادار به مردم باشند و در خدمت به آنان احساس مسئوليت كنند. و طعم تلخ فقر را چشيده باشند و در قول و عمل مدافع اسلام پابرهنگان زمين يا اسلام مستضعفين، اسلام رنجديدگان تاريخ، اسلام عارفان مبارزهجو، اسلام پاك طينتان عارف و در يك كلمه، مدافع اسلام ناب محمدي (ص) باشند و افرادي را كه طرفدار اسلام سرمايهداري، اسلام مستكبرين، اسلام مرفهين بيدرد، اسلام منافقين، اسلام راحتطلبان، اسلام فرصتطلبان و در يك كلمه اسلام آمريكايي هستند طرد نموده و به مردم معرفي نمايند.[5]افزون بر مطالب ذكر شده براي رأي دادن به يك داوطلب نمايندگي مجلس بايد معيارهاي ديگري مثل موارد زير در نظر گرفته شود:
1. متعبد به اسلام و معتقد به جمهوري اسلامي. 2. پشتيباني و تابعيت از ولي فقيه. 3. وفاداري به مردم و وطن دوستي. 4. اطلاع و آگاهي به مسائل روز. 5. خادم محرومين بودن و…..
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. انتخابات و مجلس از نگاه امام خميني(ره)، مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام خميني (ره).
2. انتخابات سالم، نماينده سالم و مجلس مقتدر، رسول سعادتمند، قم، چاپ تسنيم، 1378.
3. روزنامه جمهوري اسلامي تاريخ 11/3/1378 و 8/3/1380، سخنراني رهبر معظم انقلاب.
پي نوشت ها:
[1] . صحيفه نور،سازمان مدارک فرهنگي انقلاب اسلامي،چ2، 1378،ج11،ص749.
[2] . صحيفه نور، ج 12، ص 75.
[3] . همان، ج 5، ص 277.
[4] . همان، ج 11، ص 269.
[5] . همان، ج 20، ص 194.