این سخن به این معنی است که در مقام طلب علم به دنبال عمل به آموخته های خود باش تا به هدف و غایت اصلی از علم و دین و معارف دست یابی و هدفت این نباشد که فقط واسطه انتقال علم به دیگران باشی. به این ترتیب اهل عمل از علم تو استفاده خواهند کرد و تو فقط به عنوان یک پل خواهی بود و خودت به مقصد نخواهی رسید.