معنای قم-شهر قم

قم در اصل «کومه» بوده و به معنای اتاقک و پناهگاه موقت است. این محل در آن زمان، محل جمع شدن آب بود و وقتی که در این محل آب جمع می شد اطراف آن سرسبز می گشت. عده ای از اطراف آمدند و خانه هایی در این مکان ساختند. این خانه ها کومه نامیده می شد و به تدریج به جای کومه، کٌم تلفظ شد و بعدها کٌم عربی شد و قم گردید.(کتاب تاریخ قم، ترجمه حسن بن علی بن حسن بن عبدالملک ص20 به بعد و تاریخ مذهبی قم نوشته علی اصغر فقیهی ص14 به بعد)در این دو کتاب، مطالب دیگری هم آورده شده است و آنچه آورده شد مورد تأیید اینها است. کتاب تاریخ قم در قرن چهارم نوشته شده است و درباره قم معتبرترین کتاب است.