قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
مفاهیم بلندی دعاها و نیایش‌ها
دعا و راز و نیاز، گاه با زبان فارسی یا زبان مادری است و گاه زمزمه نمودن جملاتی است که معصومان (علیهم السلام) به ما تعلیم نموده اند. اگر منظور از ادعیه‌ای که در طول سال (مثل دعای کمیل، دعای ندبه، زیارت عاشورا و…) و به خصوص در ماه مبارک رمضان خوانده می‌شود، تعلیماتی است که معصومان(علیهم السلام) و به ما یاد داده اند، اضافه نمودن و کاستن از دعا، تکرار بی مورد برخی عبارات دعا و نیز عزاداری و نوحه سرایی در میان آن مناسب به نظر نمی‌رسد چرا که آنان همانند طبیبی که دارو را به میزان اثربخشی به بیمارش توصیه می‌نماید، اثر هر دعا و ذکر را با مشخصات خاص به ما توصیه نموده‌اند و اصحاب آن بزرگواران نیز با دقت، اعمال و رفتار آنان را در هنگام دعا به ثبت رسانده اند. به عنوان نمونه از اعمال مشترک شب قدر هفتاد مرتبه أستغفر الله و أتوب إلیه است در حالی که در اعمال مختص به شب نوزدهم صد مرتبه استغفر الله ربی و أتوب إلیه و شب عید فطر صد مرتبه أتوب إلیه است. نمونه دیگر ذکر یا رب است که در دعای کمیل به بار آمده است اما در ابتدای دعای ابوحمزه ثمالی این ذکر به مقداری که نفس اجازه میدهد، گفته می‌شود.
هم چنین دعاها و نیایش‌های امامان معصوم (علیهم السلام) دارای مفاهیم بلندی است که توجه به هر جمله بر معرفت انسان می‌افزاید و راه‌های کمال را به روی انسان می‌گشاید. پس مناسب است افزون بر خواندن آن دعاها، معانی آن جملات را نیز مورد توجه قرار دهیم.
[حاجت‌های دنیوی و اخروی]
در کنار خواندن ادعیه امامان معصوم (علیهم السلام) عن حاجت‌های بسیاری نیز به زبان ساده از خداوند تقاضا می‌شود که هر یک از آن، می‌تواند گره گشای بسیاری از مشکلات و برآورده نمودن شماری از حاجت‌های دنیوی و اخروی باشد. اما شهید مطهری درباره این که چه چیزهایی را از خداوند طلب کنیم به جمله مهمی اشاره می‌کند، ایشان می‌فرماید:
یکی از بزرگان می‌گفت: ما همیشه وقتی دعا می‌کنیم، به خدا می‌گوییم: خدایا به ما بده، هیچ وقت دعا نمی‌کنیم خدایا از ما بگیر، در صورتی که ما به این دعا، بیشتر احتیاج داریم؛ ما به آن چیزهایی که خدا باید از ما بگیرد بیشتر احتیاج داریم تا آن چیزهایی که بخواهد به ما بدهد. تا این‌هایی که از ما باید بگیرد از ما نگیرد هیچ چیز قابل دادن نیست. ما باید بگوییم: خدایا، این حب جاه و مال را از ما بگیر، این حسادت‌ها را از ما بگیر، این کینه‌ها و عقده‌ها را از ما بگیر، این کدورت‌های قلبی را از ما بگیر، این پرده‌ها را از جلو چشم ما بردار؛ این محل‌ها، این غش‌ها، این چقدها، این ضغن‌ها، این شک‌ها، این شرک‌ها، این کبرها، این حسدها را از ما بگیر. [ما] به این «بگیر»ها بیشتر احتیاج داریم تا به این که چه را به ما بده. آخر تو چه هستی؟ اول حساب کن که چه هستی و چه داری؛ چه را طلب می‌کنی و برای کجا طلب می‌کنی؟ گفت: «آینه شو جمال پری طلعتان طلب». اول آنچه باید از تو بگیرند آن‌ها را بیرون بریز، آنگاه بگو بده. آن وقت است که دعای تو مستجاب می‌شود و «بده»ها به اجابت مقرون می‌شوند.(1)
شهید مطهری در ادامه به نکته مهم دیگری اشاره می‌کند که شایان توجه است. ایشان می‌فرماید: هیچ وقت چیزی را بر خدا حتم نکنید، یعنی نگویید: خدایا، فلان چیز را به هر حال من می‌خواهم، من کار ندارم حکمت اقتضا می‌کند یا نه، مصلحت است یا مصلحت نیست. ادب عبودیت اقتضا می‌کند که انسان از خدا بخواهد. آن کسی که از خدا چیز نمی‌خواهد او در مقابل خدا انانیت به خرج میدهد. عبودیت اقتضا می‌کند که انسان همیشه از خداوند چیز بخواهد. و وقتی که انسان از خدا چیز می‌خواهد اول این را باید بخواهد: خدایا، این قلب من را هدایت کن که از تو آن چیزی را بخواهد که حکمت و مصلحت است و الا من خیلی اوقات گمراه می‌شوم، چیزهایی برای خود می‌خواهم که نباید بخواهم و چه دعای بزرگی است. حضرت امام علی علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرماید:
«اللهم أن فههت عن مسألتی، أو عمیت عن طلبتی، فدلنی على مصالحی، و خذ بقلبی إلى مراشدی، فلیس ذلک بنکر من هدایاتک، و لا ببدع من کفایاتک (2)»
خدایا، اگر زمانی من گنگ و لال شدم نفهمیدم از تو چه باید بخواهم، عوضی چیزی خواستم، خدایا، اگر از مطلوب واقعی خودم کور شدم، چشم‌هایم آن مطلوب‌های واقعی خودم را ندید و چیزهایی را دید که اصلا نباید من به این‌ها توجه کنم، خدایا، اولین دعای من این است که با آن لطف و کرم خودت دست به قلب من بینداز و دل مرا هدایت کن که بفهمم چه بخواهم، مرا به مصالح خودم راهنمایی کن. این قلب من را بگیر و به سوی رشدش و آنچه که صلاح و هدایت و راهش است راهنمایی بفرما. از کرم تو و از لطف عمیم تو این‌ها عجیب و چیز تازه‌ای نیست؛ یعنی تو چقدر لطف داری که بسیاری از اوقات اصلا قلب من را خودت هدایت کرده‌ای که من چه از تو بخواهم، این‌ها هم جزء لطف‌های توست. (3)
پی‌نوشت‌ها:
1. شهید مطهری، مجموعه آثار، ج۲۷، ص ۶۷۰.
2. معتزلی ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج ۱۱، ص ۲۶۷.
3. شهید مطهری، مجموعه آثار، ج۲۷، ص ۶۷۱
منبع: فرصت‌های از ماه خدا، محمدمهدی فجری، صص58-55، مؤسسه بوستان کتاب، قم، چاپ أول، 1393