پرسشگر گرامی ، طلب بخشش از طرف مقابل، در صورتی که امکان طلب بخشش نیست و اگر به خود غیبت شده نیز بگویید باعث مفسده می شود و امکان برخورد هست، واجب نیست ، در این مورد طلب بخشش از خداوند و انجام خیرات از طرف او کافی است و لازم نیست حتما کسب حلالیت صورت گیرد. * درفرض سؤال( غیبت ) ، که جبران آن حقوق ذکر شده از راه طلب حلالیت از خود صاحب حق ممکن نباشد، راههای دیگری که ممکن است ما را به نتیجه برساند طی می کنیم :
1. برای صاحبان حق دعا کنید، طلب مغفرت وآمرزش گناهان ایشان را داشته باشید.
2. ازطرف ایشان صدقه بدهید وانفاق مالی کنید.
3. ازطرف ایشان به زیارت بروید.
4. در غیاب ویا حضور از آبروی ایشان دفاع کنید .
5. هرکار خیری که ممکن است برای ایشان سود دنیوی ویا اُخروی داشته باشد انجام دهید.
مقدار استغفار در اینجا مشخص نشده ، بلکه انسان باید مطمئن شود که طرف مقابل اورا بخشیده است .
نظر مراجع تقلید
نظر مراجع (به جز بهجت): کسب رضایت او واجب نیست ؛ ولى باید از این گناه توبه کند. [امام، استفتاءات، ج 2 گناهان کبیره، س 16 و 21 ؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 982 ؛ سیستانى، Sistani.org، غیبت ؛ تبریزى، استفتاءات، س 1004 و 1006 و دفتر: بهجت، نورى، وحید، صافى، خامنه اى، مکارم.]آیةاللَّه بهجت: باید رضایت او را جلب کند، مگر اینکه عزت و آبروى او را نزد کسانى که پیش آنان غیبت کرده، اعاده نماید و اگر امکان رضایت و یا دسترسى به او نباشد، باید براى او استغفار کرد. [ استفتاءات، ج 4، س 6469 و 6475. ]