منظور از تحت الحنک چیست؟

در مورد استحباب بستن تحت الحنک در هنگام نماز، روایتی در دست نیست. فقط شیخ صدوق در کتاب “من لا یحضره الفقیه”، شهرت این عمل را به مشایخ و استادانش نسبت می دهد، اما روایات متعددی داریم که داشتن تحت الحنک در هنگام سفر یا رفتن در پی حاجتی را مستحب دانسته اند. در نحوه بستن تحت الحنک چنین گفته شده است: آویزان کردن یک طرف عمامه به طوری که طرف آویزان آن مقداری به سمت چانه متمایل باشد کفایت می کند، و شرط نیست که از زیر چانه بگذرد و به طرف دیگر متصل شود، اگر چه انجام این کار هم مصداق بستن تحت الحنک است. این که برخی از فقها به بستن تحت الحنک اهتمام نداشته یا آن را -در غیر نماز- ردّ می کنند به سبب وجود برخی از روایات است که لزوم این عمل را برای تفاوت بین مسلمانان و کافران می داند، و اکنون که مخالفان اسلام چنین پوششی ندارند، عمل به این دستور بدون موضوع است و به نظر آن دسته از فقیهان، انجام آن فضیلتی به شمار نمی آید.