(…. مُسخَّرَتِ بِأَمْرِهِ أَلا لَهُ الخلْقُ وَ الاَمْرُ تَبَارَك اللَّهُ رَب الْعَلَمِينَ)
در اينكه منظور از خلق و امر چيست ، ميان مفسران گفتگو است ، اما با توجه به قرائنى كه در اين آيه و آيات ديگر قرآن موجود است استفاده مى شود كه منظور از خلق آفرينش نخستين ، و منظور از امر قوانين و نظاماتى است كه به فرمان پروردگار در عالم هستى حكومت مى كند و آنها را در مسير خود رهبرى مى نمايد.
منبع:
تفسير نمونه ج6ص206و207