قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
واژه” مجوس” فقط يك بار در قرآن مجيد در آيه ۱۷ سوره حج مطرح شده است:
« إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ الَّذينَ هادُوا وَ الصَّابِئينَ وَ النَّصارى وَ الْمَجُوسَ وَ الَّذينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهيدٌ» مسلّماً كسانى كه ايمان آورده اند، و يهود و صابئان [ستاره پرستان] و نصارى و مجوس و مشركان، خداوند در ميان آنان روز قيامت داورى مى كند (و حق را از باطل جدا مى سازد) خداوند بر هر چيز گواه (و از همه چيز آگاه) است.
با توجه به اينكه مجوس در برابر مشركان و در صف اديان آسمانى قرار گرفته اند، چنين بر مى آيد كه آنها داراى دين و كتاب و پيامبرى بوده اند. ترديدى نيست كه امروز مجوس به پيروان زردشت گفته مى شود، و يا لا اقل پيروان زردشت بخش مهمى از آنان را تشكيل مى دهند، ولى تاريخ خود زردشت نيز به هيچ وجه روشن نمى باشد، تا آنجا كه بعضى ظهور او را در قرن يازدهم قبل از ميلاد دانسته اند و بعضى در قرن ششم يا هفتم! اين تفاوت و اختلاف عجيب يعنى پنج قرن! نشان مى دهد كه تا چه اندازه تاريخ زردشت تاريك و مبهم است. معروف اين است كه او كتابى به نام” اوستا” داشته كه در سلطه اسكندر بر ايران از بين رفته است، و بعدا در زمان بعضى از پادشاهان ساسانى بازنويسى شده است.[1] اين كتاب اكنون باقيمانده مجموعه بزرگتري از ادبيات باستاني و كهن است. مهم ترين قسمت اوستاي موجود در زمان ما “يسنا ” مي باشد كه مشتمل بر “گاتها”، يعني سروده هاي خاص زرتشت مي باشد كه به لهجه محلي بسيار كهن نگاشته شده است. قسمت هاي ديگر اوستا از نظر وثوق و اعتماد به پاي يسنا نمي رسد، زيرا آن بخش ها در قرون بعد تاليف شده است. ديني كه اين پيامبر ايراني تعليم فرمود يك آيين اخلاقي و يكتا پرستي بود.[2] اما بعدها سخنان او به گونه اي ديگر تفسير شد كه منجر به اعتقاد به دو مبدأ خير و شر يا نور و ظلمت گرديد، به اين ترتيب كه خداى نيكي ها و نور را” اهورامزدا” و خداى شر و ظلمت را” اهريمن” مى دانند. امروزه ايشان به عناصر چهار گانه مخصوصا” آتش” احترام بسيار مى گذارند تا آنجا كه آنها را” آتش پرست” مى خوانند و هر جا آنها هستند آتشكدهاى كوچك يا بزرگ نيز وجود دارد.
در بعضى از روايات مى خوانيم مشركان مكه از پيامبر صلي الله عليه و آله تقاضا كردند از آنها جزيه بگيرد، و اجازه بت پرستى به آنها بدهد! پيامبر (ص) فرمود: من جز از اهل كتاب جزيه نمى گيرم، آنها در پاسخ نوشتند تو چگونه چنين مى گويى در حالى كه از مجوس منطقه” هجر” جزيه گرفته اى؟! پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «ان المجوس كان لهم نبى فقتلوه و كتاب احرقوه» مجوس كتاب آسمانى و پيامبرى داشتند، پيامبرشان را به قتل رساندند، و كتاب او را آتش زدند.
و در حديثى از امام سجاد على بن الحسين عليه السلام مى خوانيم كه پيامبر فرمود: «سنوا بهم سنة اهل الكتاب، يعنى المجوس» يعني با مجوس طبق سنت اهل كتاب رفتار كنيد. ضمنا بايد توجه داشت كه واژه” مجوس” جمع است و مفرد آن” مجوسى” است[3].[4]
پي نوشت:
[1] .تفسير نمونه، دار الكتب الإسلامية، تهران، ۱۳۷۴، ج14، ص: 44
[2] .تاريخ جامع اديان، جان باير ناس(علي اصغر حكمت)، انتشارات علمي و فرهنگي، تهران،۱۳۸۱، ص۴۵۶
[3] .تفسير نمونه، ج14، ص: 45-۴۶
[4] .براي اطلاع بيشتر از دين مجوس(زرتشتي) رجوع كنيد به: تاريخ جامع اديان، جان باير ناس(علي اصغر حكمت)،صص۴۴۹-۴۸۳