مگر نه این که هر مریضی که به انسان می رسد از طرف خداست و برای آزمایش اوست پس چرا بچه های کوچک و نوزادان مریض می شوند؟ آنها که اختیار ندارند و هنوز گناهی مرتکب نشده اند؟

در پاسخ به این پرسش نظر شما را به چند مطلب جلب می کنیم:
1. جایگاه بیماری و امثال آن، مانند انواع سختی ها در دنیا.
2. رابطه بیماری با گناه.
در رابطه با مطلب اول، باید بدانیم خداوند مراتب مختلفی از هستی را خلق نمود، مانند رتبه فرشتگان و دنیای مادی با تمامی جلوه های آن و هر یک از این مرتبه ها، دارای یک سری خصوصیات ذاتی است که از آن ها جدا نمی شود، دنیا رتبه ای است که با سختی و آسانی همراه است، سلامت و بیماری هر دو با هم در دنیا وجود دارد و چون انسان در چنین دنیایی زندگی می کند، طبیعتا از آنها گریزی ندارد.
و باید توجه داشت، همه این ها مایه تکامل انسان است. انسان در کنار این خصوصیات مختلف دنیا راه تکامل را می پیماید، او صبر و مقاومت، تلاش و کوشش و رضا و تسلیم را در همین دنیا تجربه می کند، بنابراین در یک نگاه دنیا با همه جلوه هایش زیبا است. دنیا محل گذر انسان به آخرت و زندگی سراسر سلامت است، دنیا محل عبادت بندگان خداست، دنیا مزرعه آخرت است و همه این ها مایه آزمایش انسان است. گویند «روزی حضرت امیر مؤمنان علی(ع) بیمار شد گروهی به عیادت آن حضرت رفتند و عرض کردند: چگونه صبح کردید ای امیر مؤمنان(ع)؟ حضرت فرمود با بدی. عرض کردند: سبحان الله! چنین سخنی از چون شمایی؟ فرمود: خدای تعالی می فرماید: « و شما را با بدی و خوبی می آزماییم «… خوبی همان تندرستی و توانگری است و بدی همان بیماری و نادانی است و این هر دو برای آزمایش است» (میزان الحکمه، حدیث 1888).
بنابراین سختی ها، از جمله بیماری ها از ویژگی های این دنیا است و انسان هم گریزی از آن ندارد.
مطلب دوم؛ اما رابطه گناه و بیماری. بله در بعضی از روایات داریم که بیماری ها و به طور کلی انواع سختی ها یکی از آثار آن برای اهل ایمان آن است که گناهان آنها را از بین می برد و انسان را پاک می کند.
اما هیچ گاه این به معنای آن نیست که هر وقت به انسان سختی و یا بیماری رسید به دلیل گناه است. همان طور که گفته شد. با توجه به خلقت انسان و دنیایی که در آن زندگی می کند، بیماری یکی از خصوصیات این دنیا است. بدن انسان در برابر بسیاری از عوامل دچار مشکل می شود که ما اسم آن را بیماری می گذاریم. بیماری یکی از آثار طبیعی دنیا است. البته همین بیماری می تواند با گناه رابطه های مختلفی داشته باشد.
مثلا بعضی از گناهان می تواند خود عامل ایجاد بیماری باشد و یا سبب مشکلاتی برای فرد و جامعه بشری گردد.
و در یک نگاه هم گفتیم که بیماری برای مؤمن اثرات معنوی دارد که از جمله آن آمرزش خطاهای گذشته می شود و یا اگر خطایی مرتکب نشده صبر و تحمل و شکر در بیماری موجب تکامل بیشتر و تقرب بیشتر او به خدا می شود.
با توجه به جایگاه بیماری، نمی توان نتیجه گرفت که بیماری کودک به خاطر گناه است. بیماری از عوامل دیگری سرچشمه می گیرد که می تواند بعضی از آنها به سوء رفتار انسان ها بر گردد. فرض کنید، پدر و مادری تنبلی کنند و کودک خود را به واکسیناسیون به مراکز بهداشتی نبرند و در نتیجه این کودک دچار فلج اطفال شود.
خانواده ای، بهداشت را رعایت نکند و فرزند آنان دچار بیماری شود… این ها از عوارض طبیعی زندگی دنیا است.
انسان عاقل و صاحب اختیار آفریده شده است، او باید جسم و جان خود را از انواع آفت ها حفظ کند.
بله، بعضی از نقص ها و کمبودها ممکن است متوجه بعضی از انسان ها و یا کودکان بشود که کودک خود در آن نقشی نداشته و شاید در مراحلی پدر ومادر هم در آن نقشی نداشته باشد در این جا ممکن است که سؤال شود که این ها با عدل الهی چگونه سازگار است؟
یکی از پاسخ های این پرسش این است که خداوند مهربان به شکلی آن را در زندگی دنیا و یا در زندگی آخرت جبران خواهد کرد.از طرف دیگر اگر رابطه ضروری وعلی حاکم بر نظام هستی به خوبی شناخته شود روشن میگردد که این گونه امور نتیجه اجتناب ناپذیر نظام علی در هستی است . از طرف دیگر آزمایش الهی معنای دقیق و لطیفی دارد که به آن معنا یکی از وجوه همه اینها آزمایش الهی برای والدین ودیگران و سپس خود فرزند است.