می خواستم بدانم فایده ازدواج از نظر پیشرفت در اخلاق و عرفان چیست؟ مخصوصا در شرایط فعلی که اگر کسی بتواند ار نظر گناه خود را کنترل کند و ازدواج نکند می تواند از لحاظ دوری از مشغله های سنگین دنیایی که باعث صرف شدن اکثر نیرو و تمرکز یک جوان در امور دنیایی و مقدمه و حتی باعث غفلت انسان از هدف اصلی و دور شدن از راه شهیدان می شود . که من خودم شاهد نالیدن بچه مثبت هایی بودم که شرایط روحی قبل از ازدواج را بسیار آرمانی می دانستند. لطفا جواب من را بیش از یک جواب عادی بدهید چون روی این موضوع من خیلی بحث کرده ام با این حال می دانم که حل احتمالی این موضوع نیازمند چندین سؤال و جواب است پس لطفا سؤال های احتمالی بعدی من را خود شما جواب دهید.

در ابتدا توجه به نکته ای شایان توجه است:زندگی آرمانی و مثبت بودن نیاز به تعریف دارد. گاهی برای ما این طور ترسیم می شود که حالات معنوی خیلی خوب، نشانه زندگی آرمانی است، در حالی که با مراجعه به آموزه های فرهنگ اسلامی و سیره پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) همیشه اینطور نیست. بلکه گفته می شود خواب عالم از عبادت عابد ارزش بیشتری دارد و یا دو رکعت نماز متأهل برابر 70 رکعت نماز مجرد است و یا نشستن کنار همسر همانند نشستن کنار خانه خداست.
راستی چرا اینگونه آموزه ها در فرهنگ اسلامی فراوان است؟
چه بسا به این جهت باشد که خداوند انسان را بیش از هر کس دیگر می شناسد و نیازهای او را در دراز مدت می داند چه بسیار جوانان با حالات بسیار خوشی بودند اما چون آموزه های اسلام را در مجموع ندیده اند دچار مشکلات فراوان شدند و حتی حالات معنوی را نیز از دست داده اند.
لذا آنچه به عنوان بهترین الگوی زندگی می توانیم انتخاب کنیم همان سنت و روش پیامبر(ص) و امامان(ع) است که هیچکدام از ازدواج خودداری نکردند.
البته در انتخاب همسر به هر مقدار دقت لازم به عمل اید که انتظارات تعریف شود و به ویژه در سال های اولیه زندگی سازگاری بیشتر رعایت شود مشکلات کمتر خواهد بود.
در ادامه توجه شما را به برخی از فواید ازدواج جلب می کنیم:
ازدواج، خود راهى براى تکامل و سعادت است؛ چرا که خداوند انسان را زوج آفریده و ازدواج – که مظهر بروز زوجیت است – خود بزرگ راهى براى خروج انسان از فردگرایى و خود محورى، به زوجیت و دیگرنگرى است. اما چه محورهایى براى تکامل و سعادت در این محدوده وجود دارد؟ همان گونه که سعادت فردى انسان، در پرتو تنظیم روابط با خدا، خلق و خود آدمى به دست مى آید، در عرصه ازدواج نیز اگر اهداف اساسى آفرینش – که همان کمال یابى انسان در تقرب به خداوند است – فراموش نشود، مرحله بالاترى از کمال در دسترس انسان خواهد بود.
بنابراین نحوه نگرش به زندگى، عامل بسیار مهمى در تأمین این هدف است. اگر زندگى به منظور تأمین خواسته هاى نفسانى و دنیایى باشد و تنها کامروایى مد نظر قرار گیرد، روشن است که این نوع زندگى، روزنه اى به سوى کمال نخواهد بود. ولى اگر تشکیل خانواده را صحنه اى براى ابتلا و آزمایش و جلوه گاهى براى بروز ارزش ها دانستیم، آنگاه زندگى خانوادگى را، شاه راهى به سوى کمال خواهیم یافت. بنابراین به طور خلاصه باید گفت: زندگى زناشویى عرصه مناسب ترى براى بروز صفات ارزشمند انسانى است. پس بایستى در پرتو ایمان و اخلاق، به زندگى شکل داد. هر صفت و خصیصه اخلاقى که به طور فردى ارزش است، در خانواده نیز باید ارزش باشد. اگر گذشت ارزش است، در خانواده و زندگى نیز همین طور باید باشد. علاوه بر آن که عشق و محبت در زندگى زناشویى چاشنى بسیار مناسبى براى ارتقاى پایه هاى اخلاقى است. بنابراین باید گفت: زندگى زناشویى که بر پایه ایمان، اخلاق، تفکر، تفاهم، احترام و ارزشمندى بنیان گردیده است، بدون تردید عرصه اى براى سعادت و تکامل خواهد بود.
قرآن کریم می فرماید: «وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى مِنْکُمْ وَ الصَّالِحِینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِیمٌ»نور (24)، آیه 32.؛ «مردان و زنان بى همسر خود را همسر دهید و نیز غلامان و کنیزان شایسته را اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى نیاز مى سازد؛ خداوند گشایش دهنده و آگاه است».
هیچ شالوده اى مقدس تر از بناى رفیع ازدواج نیست رسول خداصلى الله علیه وآله فرمود: «ما بُنِىَ بِناءٌ فِى الْاِسْلامِ اَحَبُّ اِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مِنَ التَّزْویجِ»؛ «هیچ بنایى در اسلام محبوب تر از ازدواج نزد خداوند بنا نشده است»: وسائل الشیعه، ج 14، ص 3. و هر ملتى در دین و آیین خود، به نوعى از آن بهره مند است. دین اسلام بیش از همه، بر آن تأکید فراوان دارد و آثار و فواید مهمى براى آن یاد کرده است. فقیهان، ازدواج را از مستحبّات مؤکّد بر شمرده و آن را براى کسى که به سبب نگرفتن همسر به گناه بیفتد، واجب دانسته اند. نبى اکرم صلى الله علیه وآله فرمود: «هر کس ازدواج کند، به درستى که از نصف دینش پاسدارى کرده است».«مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ اَحْرَزَ نِصْفَ دِینَه»: وسائل الشیعه، ج 14، ص 5.
ازدواج داراى چند فایده است:
1. بقاى نسل،
3. آرامش و تعادل روحى و جسمى،
3. سلامت اخلاقى و اجتماعى جامعه،
4. ارضاى حس محبت کردن و مورد محبت قرار گرفتن و… .