میرزا جوادآقا ملکی تبریزی

میرزا جواد آقا ملکى تبریزى (استاد عرفان امام خمینى رحمه الله)

این عارف فرزانه و عالم وارسته از جمله انسانهاى هوشمندى بود که سرمایه عمر خویش را با خداى خود سودا نمود و بر لحظه لحظه آن دیده بصیرت آمیز و ژرف نگر گشود، مدتى به تحصیل پرداخت و زمانى تدریس را پیشه خود ساخت و عمرى را به تهذیب خود و دیگران گذراند و سرانجام با نفس مسیحایى خویش روح اللّه پرورید،
او علم صرف و نحو، منطق، معانى بیان و دروس مقدماتى دیگر را در تبریز فراگرفت و دوره سطح حوزه را به پایان رسانید سپس به نجف اشرف هجرت نمود و از اساتیدى چون میرزاحسین نورى و حاج آقا رضا همدانى و آخوند خراسانى بهره جُست و در سال 1270 ه ش به زادگاهش تبریز بازگشت و حدود هفت سال در آنجا اقامت نمود و در زمان مشروطه به تهران سپس قم هجرت نمود و شهر قم را وطن دوم خویش قرار داد – او در قم به تدریس فقه و اخلاق و عرفان پرداخت و در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه علیها السلام اقامه نماز جماعت مى کرد که امام خمینى و آیة اللّه بهاءالدین از جمله افرادى بودند که در نماز حاج میرزاجواد آقا شرکت مى کردند
او سه ماه رجب و شعبان و رمضان را پى در پى روزه مى گرفت و کتابهایى ارزشمند تالیف نمود که از آن جمله مى توان به «اسرار الصلاة «المراقبات» «رساله لقاء اللّه» اشاره نمود مرحوم میرزا عبداللّه شالچى از شاگردان برجسته میرزا جواد آقا گفته بود: «الآن مرقد میرزا در قبرستان شیخان قم محل حوایج است من هر وقت حاجتى داشته باشم بر سر قبر ایشان مى روم» حاج آقا حسین فاطمى از شاگردان برجسته ایشان و استاد اخلاق آن زمان حوزه علمیه شرح حال رحلت میرزا جواد آقا را چنین بیان مى کنند:
«روز پنجشنبه، عید قربان بود، صبح مسجد جمکران رفتم و قبل از ظهر به منزل برگشتم چون وارد شدم خبر دادند که حاج میرزاجواد جویاى احوال شما شده اند، چون از کسالت وى اطلاع داشتم بدون هیچ معطلى به خدمتشان رفتم، ایشان به حمام رفته، خضاب بسته و پاک و مطهر در بستر نشسته بودند – در ظاهر منتظر اذان بودند اما انتظار بیش از این مقدار بود چون ظهر فرا رسید در بستر شروع به اذان و اقامه کردند، با گفتن هر جمله اى بهجت بیشتر و آرامش فراوان ترى سراغ او مى آمد، پس از اذان دعاى تکبیرات افتتاحیه را ترنم کردند سپس دو دست را بالا برده تا تکبیر الاحرام بگویند که گویى درهاى آسمان براى ورود او گشوده شد و با گفتن اللاهّ کبر مرغ روحش از بدن پاکش به سوى عالم قدس پرواز کرد و به سوى یار و محبوب دیرینه خویش پَر کشید و اینک حدود هشتاد سال است که اهل دل بر فراز قبر نورانى او در شیخان قم از خداى خویش طلب علم و عرفان کرده و از روح ملکوتش استمداد مى طلبند.