هیپنوتیزم یک حالت روحی خاص، شبیه خواب آلودگی و القایی و ارادی است و در آن هشیاری و آگاهی سوژه (هیپنوتیزم شونده) فوق العاده افزایش می یابد. این آگاهی معمولاً بر روی مطالبی تمرکز می کند که توسط هیپنوتیزور به او ارائه می شود.
هیپنوتیزم از علومی است که مى تواند در مواردی از زندگى مورد بهره بردارى صحیح قرار گیرد، ولى ساحران از آن سوء استفاده مى کردند و براى فریب دادن مردم، آنها را به کار مى گرفتند، که در حکم سحر بوده و جایز نیست.
در هر حال، نظرات فقها در این موضوع مختلف است: برخی از فقها، هیپنوتیزم را به طور مطلق حرام می دانند و بعضی نیز با شروطی آن را جایز شمرده اند.