نظر وهابى ها در مورد ساختن قبر و بارگاه بر قبور انبياء و اولياء چيست؟

يکى از مسائلى که وهابى ها به آن حساسيّت دارند مسئله تعمير قبور و ساختن بنا و سايبان و يا قبر و بارگاه بر قبور انبياء و اولياء ^ و علماء و يا ساير قبور است. اولين کسى که اين مسئله را مطرح کرده «ابن تيميه» و شاگرد معروفش «ابن قيم» بود. ابن قيّم در کتاب زاد المعاد فى هدى خير العباد مى گويد: «واجب است نابود کردن بناهايى که بر قبورى ساخته شده است که به عنوان بت و طاغوت قرار گرفته شده و عبادت مى شوند.(و مردم به جاى خدا، آنها را عبادت مى کنند) و باقى گذاردن آنها بعد از قدرت پيدا کردن بر تخريب و نابود کردن آنها، يک روز هم جايز نيست زيرا چنين بناهايى مانند لات و عزى(دو بت معروف زمان جاهليت) بلکه موجب شرکى عظيم تر از پرستش بت ها هستند».(1)
وى در اين ديدگاه هيچ استثنايى قائل نيست و کلامش شامل بناهايى که بر مقبره پيامبر اسلام | ساخته شده مى شود، زيرا چنين بناهايى را موجب شرکى بزرگ تر از پرستش بت ها مى داند. او سپس ادامه مى دهد: «بر زمامدار و امام مسلمين واجب است اموالى که(به عنوان نذر يا وقف و…) به اين مشاهد و طاغوت ها اختصاص مى يابد، در راه جهاد و مصالح مسلمين به مصرف برساند، همانطور که پيامبر | اموال لات را در اين امور مصرف فرمود. همچنين واجب است که امام مسلمين اين ساختمان ها و بارگاه ها را خراب کند و مى تواند زمين آنها را تقسيم کرده و به عنوان قطايع به مجاهدين واگذار نمايد يا بفروشد و پول آن را در مصالح مسلمين مصرف کند. حکم اوقاف چنين مشاهدى نيز همين است، زيرا وقف بر آن باطل بوده و اين مال، تضييع شده است و لذا صرف مصالح مسلمين مى گردد».(2)