فاصبر علي ما يقولون و سبّح بحمد ربّك قبل طلوع الشّمس و قبل غروبها و من انآيء اللّيل فسّبح و اطراف النّهار لعلّك ترضي.
بنابراين در برابر آن‌چه آنها گويند صبر كن و قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب آن و همچنين در اثناء شب و اطراف روز تسبيح حمد پروردگارت را بجا آور تا خشنود شوي. «طه ، آيه 130»
روي سخن را به پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ كرده مي‌گويد: اكنون كه بنا نيست اين بدكاران فوراً مجازات شوند و تو در برابر آن‌چه آنها مي‌گويند صابر و شكيبا باشد.[1]
براي تقويت روحيه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و تسلي خاطر او دستور راز و نياز با خدا و نماز و تسبيح را مي‌دهد و مي‌گويد قبل از طلوع آفتاب و پيش از غروب آن همچنين در اثناء شب و اطراف روز تسبيح و حمد پروردگارت را بجا آور تا راضي و خشنود شوي و قلب تو در برابر سخنان درد‌آور آنها ناراحت نشود.
در واقع نتيجه حمد و تسبيح پروردگار شكيبايي در مقابل گفته آنهاست چرا كه اين حمد و تسبيح و نمازهاي شب و روز پيوند انسان را با خدا آن چنان محكم مي‌كند كه به هيچ چيزي جز او نمي‌انديشد، از حوادث سخت نمي‌هراسد و با داشتن چنين تكيه‌گاه محكمي از دشمنان واهمه نمي‌كند و به اين ترتيب آرامش و اطمينان روح و جان او را فرا مي‌گيرد.[2]نماز و ذكر خدا به شرطي مايه آرامش است كه با حضور قلب و آداب كامل انجام گيرد.[3]

پي نوشت ها:

[1] . تفسير نمونه، ج 13، ص 337.
[2] . تفسير نمونه، ج 13، ص 339.
[3] . تفسير نمونه، ج 13، ص 339.

/خ