همان طور که روایت کرده اند که اگر نماز انسان مورد قبول واقع نشود سایر اعمال هم قبول نمیشود آیا این مورد قبول نشدن اعمال تارک الصلوه با عدل خداوندتناقض ندارد ؟

ذکر و یاد حضرت حق پنجره ای است گشوده میان دل انسان و انوار پرفروغ بارگاه ربوبی بر شما باد یاد حق که آن نور دلهاست امام علی(ع) ذکر را مراتبی است و به قدر فراخی و گستردگی روزن ذکر تابش معنویت و صفا فضای جان را بیشتر طراوت می بخشد.به فرموده: مولا علی(ع) ذکر کلید آشنایی است.و هر چه انسان با خدای خویش آشناتر گردد از گناه و هوا و هوس و دنیاطلبی بیگانه می گردد و نماز بالاترین ذکر است و نماز بهترین اعمال است در پیشگاه خداوند. و نماز ستون دین است و مثال آن همچون تیرک میان خیمه است.و چه زیبا ترسیمی است ماجرای خیمه و تیرک آن. همچون تحقق علت تامه و پیدایش معلول، که هر کدام از اعمال ارزشی انسان نقش علت ناقصه را ایفا می کنند که به تنهایی
موجب پیدایش معلول نیست اما حکم نماز حکم علت تامه است که در صورت تحقق مسلما معلول موجود می شود و در صورت نبود آن خبری از معلول نیست ازاین رو نقش اهمیت نماز در شاکله شریعت و دین نشانگر عظمت و استحکام این حبل متین و ریسمان استوار میان زمین و آسمان است. ریسمان بقیه اعمال ارزشی توانایی صعود انسان به افق بلند سعادت را دارا نمی باشند. در حالی که نردبان نماز نه تنها خود به تنهایی وسیله عروج است بلکه می تواند ثقل بقیه اعمال را نیز متحمل گردد و این حقیقت به جوهره نماز باز می گردد و هیچ گونه ناسازگاری با عدالت خداوند ندارد.