وبلاگ دردسر ساز

با سلام، و سپاس از اینکه مرکز ما را جهت پاسخ به پرسش خود برگزیده اید، نامه مفصلتان را بدقت خواندم، و با توجه به تجارب بالینی و اطلاعاتی که راجع به احکام اسلامی دارم نکاتی را به عرض می رسانم.

1. اول اینکه ارتباط خارج از چهارچوب های تعریف شده ی دینی و فرهنگی بین دو نامحرم به صلاح هیچ یک از طرفین نیست و بسیار آسیب زا می باشد لذا باید از آن اجتناب شود و اگر هم طرفین علاقه ای به هم دارند باید از کانالهای مشخص شده اقدام نمایند.

2.دوم اینکه ازدواج ملاکهای خاص خود را می طلبد و به مجرد یک یا چند مکالمه ی اینترنتی نمی شود ازدواج موفقی داشت و به احتمال زیاد این ازدواج اگر هم سر بگیرد در اوان تشکیل از هم خواهد پاشید! زیرا ملاکها و شروط لازم برای یک ازدواج پایا در آن در نظر نگرفته شده است. برخی از شروط از این قرارند:

1- همخوانی فرهنگی

2- همسانی اقتصادی

3- همسانی نگرشهای اجتماعی

4- همخوانی ویژگی ها و مولفه های شخصیتی

5- داشتن احساس و عاطفه ی ویژه نسبت به هم و دیگر اینکه طرفین بل از ازدواج حتما باید به یک مشاور قبل از ازدواج مراجعه نمایند.

3.اگر ارتباط شما در حد آنچه که در نامه یتان ذکر کرده اید بوده است و نه بیشتر شما فقط مرتکب گناه بین خود و خدای خود شده اید همانطور که آن خانم نیز مرتکب این گناه شده و انشاالله با استغفاری که انجام خواهید داد، پروردگار مهربان از گناه شما به شرط عدم تکرار در خواهد گذشت، اما هیچ گونه خیانتی صورت نپذیرفته زیرا واژه خیانت در اسلام و نیز در زوج درمانی معنا و بار خاص خود را دارد و این عمل شما نه در شرع و نه در علم روانشناسی خانواده خیانت محسوب نمی شود. پس خیالتان از این جهت کاملا آسوده با شد که با توجه به توضیحات داده شده و محدوده ی ارتباطی مذکور خیانتی صورت نپذیرفته است.

4. چون قصد ازدواج با ایشان را ندارید به هر طریق ممکن ارتباط خود را با ایشان قطع نمایید و به هیچ یک از تماسهاس ایشان پاسخ ندهید تا تدریجا ایشان نیز از شما دل بکند و به سراغ زندگی خود رود و بیشتر از این خود را درگیر این موضوع نسازید. موضوع خیلی روشن است و آن اینست که شما نمی خواهید با وی ازدواج کنید پس هر گونه ارتباط با وی غیر شرعی و غیر اخلاقی است لذا ارتباطان را با ایشان قطع کنید تا وابستگی ایجاد شده کم رنگ شود و از بین برود.

5.فرموده اید که:« با توجه به اینکه علاقه ای به ایشان ندارم و حتی حس نفرت در من وجود دارد ولی اگر این حق برای ایشان وجود داشته باشد که من حتما باید به خواستگاری بروم، حاضرم این کار را بکنم. چون با این کار حداقل وجدانم راحت می شود» در این راستا باید عرض نمایم که طبق تجارب بالینی ما ازدواج بر اساس وجدان درد، ترحم و بدون علاقه قلبی، یکی از متزلزل ترین و پرآسیب ترین ازدواجها است که اغلب به طلاق می انجامد یعنی شما در صورت ازدواج با ایشان؛ وی را از چاله در می آورید و به چاهی می افکنید که می تواند تمام عمر وی را خراب و سیاه نماید پس بهترین کمک به ایشان رها کردن وی و قطع ارتباط کامل با وی است و همانطور هم که گفته شد دلیلی برای احساس ناراحتی وجدان وجود ندارد و تنها ناراحتی شما باید بخاطر ارتکاب معصیت باشد که با استغفار بخشوده خواهد شد.

نویسنده: غلامرضامهرانفر