در مورد این عالم بزرگوار، حكایات فراوان و توصیه‏ها و نامه‏هاى زیادى به ما رسیده كه شمع راه مشتاقان طى طریق هدایت است؛ اما در این جا به وصیت‏نامه این مرد بزرگ مى‏پردازیم تا ببینیم كه این عارف و عالم بزرگ، پس از 80 و چند سال عمر بابركت، به فرزند بزرگوارش، چه توصیه‏هایى كرده است.
«و لقد وصّیناالذین اوتواالكتاب من قبلكم و ایّاكم ان اتقواالله…؛ هر آینه سفارش كردیم به پیامبران پیش از شما و به شما نیز كه از خدا بپرهیزید و تقوا پیشه سازید.»
نیست جز تقوا در این ره توشه‏اى
نان و حلوا را بنه در گوشه‏اى
با تقوا به همه چیز می‌توان رسید. اگر در این راه – طى طریق – به سوى خداوند، تقوا نباشد، ریاضت و مجاهدت را هرگز اثرى نیست؛ جز زیان، اثرى ندارد و نتیجه‏اى جز دورى از درگاه خدا نخواهد داشت. اگر آدمى یك چهله(چهل روز) به ریاضت بپردازد، اما یك نماز صبح از او قضا شود، نتیجه آن اربعین بر باد رفته است. در تمام عمرم، تنها یك روز نماز صبحم قضا شد. پسر بچه‏اى داشتم؛ شب آن روز از دست رفت. سحرگاه به من گفتند كه این رنج فقدان را به علت فوت نماز صبح، مستحق شده‏اى؛ اینك اگر شبى، تهجد و شب‏ زنده‏دارى‏ام ترك گردد، صبح آن، انتظار بلایى را مى‏كشم.

اكنون پسرم! تو را به این چیزها وصیت و سفارش مى‏كنم:
1. آن كه نمازهاى یومیه و واجب خویش را در اول وقت به جاى آورى.
2. در انجام حوایج مردم، هر قدر مى‏توانى، تلاش كن و هرگز فكر نكن كه فلان كار بزرگ از من ساخته نیست؛ زیرا اگر بنده خدا در راه حق قدمى بردارد، خداوند نیز او را یارى مى‏كند.
فرزند آیة‏الله نخودكى گفت: پدر جان! بعضى اوقات، رفع حاجت دیگران، موجب رسوایى آدم مى‏گردد. آیة‏الله نخودكى گفت: چه بهتر كه آبروى انسان، در راه خدا بر زمین ریخته شود.
3. سادات را بسیار گرامى و محترم شمار و هر چه دارى، در راه ایشان صرف و خرج كن و از فقر و درویشى در این كار، پروا ننما؛ اگر تهیدست گشتى، دیگر تو را وظیفه‏اى نیست.
4. از تهجد و نماز شب، غفلت ننما و تقوا و پرهیز را پیشه خود بنما.
5. به آن مقدار تحصیل كن تا از قید تقلید رها شوى
منبع: نشان از بى‏نشان‏ها، مقدادى اصفهانى، ج 1.