«خلیفه» کسی است که جانشین دیگری می گردد. در صدر اسلام نیز به کسانی که پس از پیامبر(ص)، زمامدار امور شدند، «خلیفه» گفته می شد. این اصطلاح تا قرن ها در بین مسلمانان (تا آخر دوران خلافت عباسیان) رایج بوده است. در زمان حکومت ترک های عثمانی نیز این اصطلاح به کار می رفته است. در صدر اسلام خلیفه متصدی تمامی شؤون مسلمانان بوده است؛ از قبیل: جنگ، صلح، امامت جمعه و جماعت، تعیین استانداران، اداره بیت المال، قضاوت و… .