وقف

محمّد بن يحيي گويد:
محمّد بن حسن صفّار درباره وقف ها و آنچه از پدران بزرگوار حضرت امام حسن عسکري × درباره آن ها روايت شده است، به آن حضرت نامه نوشت.
حضرت × چنين نگاشت:
الوقوف علي حسب ما يوقفها أهلها، إن شاء الله تعالي.
«وقف ها طبق همان است که صاحبانش وقف کرده اند، إن شاء الله تعالي».[1] محمّد حسن صفّار قمي نيز گويد:
نامه اي به امام حسن عسکري × نوشتم و پرسيدم وقف صحيح کدام و چگونه است؟ چون روايت شده که اگر وقف، وقت خاصّي نداشته باشد، باطل است و به وارثان برمي گردد و اگر موقّت باشد صحيح و نافذ است. گروهي هم گفته اند که وقف موقّت آن است که در آن گفته شود: وقف است بر فلاني و نسل او، پس اگر منقرض شدند، براي فقيران و بينوايان است، تا آن که خداوند متعال وارث زمين و هر که روي آن است گردد.
و ديگران گفته اند: موقّت آن است که گفته شود: وقف براي فلاني و فرزندان اوست تا وقتي که باقي باشند و در آخر آن گفته نشود: براي فقيران و بينوايان، تا آن که خداوند وارث زمين و ساکنانش شود. و وقف غير موقّت آن است که بگويد: «اين وقف است» و از کسي ياد نکند.
کدام يک از اين ها صحيح و کدام يک باطل است؟
حضرت × نوشت:
الوقوف بحسب ما يوقفها، إن شاء الله.
«وقف ها طبق همان چيزي است که واقف، وقف مي کند، إن شاء الله».[2]